Antykoncepcja
By nie rezygnować z wygody życia wielu decyduje się na antykoncepcję, nie zdając sobie być może sprawy z tego, że są winni zabicia wielu istnień ludzkich. Wystarczy przyjrzeć się trójstopniowemu mechanizmowi działania choćby tylko pigułki antykoncepcyjnej, aby zrozumieć, dlaczego antykoncepcja jest niedopuszczalna. Po pierwsze zawarte w pigułce hormony mają nie dopuścić do jajeczkowania. Jeśli jednak do niego dojdzie i dojdzie również do zapłodnienia komórki jajowej, wówczas zawarte w niej hormony mają uniemożliwić zagnieżdżenie się tej komórki w odpowiednim miejscu. Wreszcie po trzecie, jeśli uda się nawet poczętemu życiu zagnieździć, to hormony mają spowodować zabicie tego życia. Innymi słowy mamy do czynienia z wczesną aborcją. I nie ma znaczenia, czy płód ma dopiero kilka minut życia. Informacja genetyczna zawarta w tych pierwszych komórkach jest tak bogata, że ma im pozwolić rozwinąć się w złożony organizm ludzki. I nic tego faktu nie zmieni. Nie czas i miejsce, by szczegółowo rozwinąć tę kwestię, chodzi jednak o to, by zasygnalizować pewne problemy i by naprawdę zdać sobie sprawę z tego, że stosowanie sztucznych środków, mających nie dopuścić do rozwinięcia się życia, jest poważnym wykroczeniem przeciw prawom Bożym. Jest sprzeniewierzeniem się planowi Bożemu. Pomijam fakt poważnych konsekwencji zdrowotnych dla kobiety, wywoływanych nawet przez najnowszej generacji pigułki, które w ostatnim czasie stały się w USA i Kanadzie przyczyną śmierci wielu kobiet, u których wystąpiły poważne krwotoki wewnętrzne.
Aborcja
Kolejna kwestia to sprawa aborcji eufemistycznie określana jako „przerwanie ciąży.” W tym wypadku trzeba pamiętać, że nie wolno zabijać istoty niewinnej. Nawet kobieta, na której dopuszczono się bezeceństwa w wyniku napaści seksualnej, nie ma żadnego prawa do zabicia niewinnego przecież dziecka! Wielu mniema, że najlepszym rozwiązaniem jest zabicie tej niewinnej osoby i problem zniknie. Nawet jeśli z różnych przyczyn kobieta nie chce zająć się dzieckiem poczętym np. w wyniku gwałtu, może je oddać do adopcji. Przerwanie ciąży zawsze jest złym wyjściem. Problem nie zniknie, a jest to tak przerażające zdarzenie, że pozostawia trwałe skutki w psychice kobiety.
Kwestia aborcji żywo dotyka dziś wielu ludzi. Stanowi ona jeden z wielu frontów, na którym toczy się zaciekła walka w wojnie kulturowej, z którą obecnie mamy do czynienia. Ludzie jednoczą się w działaniu przeciwko aborcji, która jest naruszeniem samej natury rzeczy.
Wielotysięczne marsze dla życia z udziałem duchownych, wysoko postawionych urzędników państwowych, obnażanie ponurej rzeczywistości aborcyjnej (np. głośna sprawa hiszpańskich klinik z Madrytu i Barcelony, które dopuszczały się zabijania dzieci, nawet w ósmym miesiącu ciąży, wstrzykując już urodzonym istotom truciznę do główki, następnie „mieląc” ich zwłoki i odprowadzając do ścieków) - wyraźnie przyczyniły się do zmiany stanowiska wobec aborcji na korzyść życia.
Nawet prezydent USA, nie obawiając się, że może być posądzony o śmieszność, odważnie potrafił powiedzieć te słowa: Trzydzieści pięć lat temu Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych zdecydował, że zgodnie z prawem nienarodzone dziecko nie jest uważane za osobę. Jednak my wiemy wiele o „nienarodzonym”. Biologia potwierdza, że od samego początku każde nienarodzone dziecko jest odrębnym osobnikiem z własnym jego lub jej kodem genetycznym. Dzisiaj coraz młodsze dzieci mogą przetrwać poza łonem matki. A palcom u rąk i nóg oraz bijącemu sercu, które możemy zobaczyć za pomocą aparatury ultrasonograficznej, towarzyszy coś, czego nie możemy ujrzeć: to jest dusza.
Który z rządzących obecnie w Polsce odważyłby się powiedzieć coś podobnego? Prezydent Bush stwierdził także, że dziecko jest darem Boga, a nie państwa. Dlatego też politycy nie mają prawa manipulować przy ustawach, które zezwalają na zabijanie dzieci nienarodzonych. Prawo ma chronić życie niewinnych istot.
Ten numer naszego pisma poświęciliśmy w dużej mierze Kościołowi Apostolskiemu oraz Maryi, która jest Królową Apostołów i wszystkich dusz apostolskich. Zatem także w tym aspekcie Matka Boża jest naszą Królową, bo przecież każdy z nas, ochrzczonych, jest powołany do apostolstwa, do świadczenia o wierze katolickiej słowem i czynem.
Kilka dni przed Świętami Wielkanocnymi redakcję „Przymierza z Maryją” odwiedzili Państwo Anna i Jerzy Kasperczykowie z Krakowa, którzy wspierają Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi od początku jego istnienia. – Prowadzicie Państwo dobrą działalność. Wiem, że teraz jest ciężej, ale z pomocą Bożą…, bo inaczej się nie da – mówi pani Anna.
– Do Apostolatu Fatimy należymy wspólnie z mężem od 2001 roku – kontynuuje. To się stało tak, że listonosz przyniósł do naszej pracy ulotkę Stowarzyszenia. Zainteresowaliśmy się i napisaliśmy…
Aktywni Dobrodzieje Stowarzyszenia
– Bierzemy udział w kampaniach organizowanych przez Stowarzyszenie i modlimy się, wykorzystując otrzymane materiały. Wzięliśmy też udział w akcji, podczas której zbierano pieniądze na wykupienie i remont siedziby Stowarzyszenia przy ul. Augustiańskiej w Krakowie – dodaje pan Jerzy. – Parę lat temu byliśmy na ul. Augustiańskiej podczas peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej – dopowiada pani Anna. – Ja osobiście byłam też gościem na jednym z Kongresów Konserwatywnych, który odbywał się w Krakowie przy ul. Sławkowskiej. To było bardzo przyjemne doświadczenie. Do wspierania Stowarzyszenia wciągnęliśmy naszą mamę, która obecnie ma już 96 lat, ale wciąż otrzymuje i czyta „Przymierze z Maryją”. [...]
[Pełny tekst w wydaniu papierowym]
Szanowny Panie Prezesie!
Jestem osobą wiekową (88 lat), schorowaną – o bardzo niewielkich możliwościach działania. Od lat jestem zwolenniczką działalności Pana oraz Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi. Dziękuję Panu Bogu za Pana osobę, modlę się od kilkunastu lat o powodzenie Waszych akcji. W życiu wiele przeżyłam i widziałam, mogę więc obiektywnie ocenić Waszą działalność. Wyrażam więc mój ogromny szacunek za wszystko, czego dokonujecie. Dziękuję za Wasze pisma, w szczególności za „Przymierze z Maryją” oraz za inne materiały. Jestem także szczególnie wdzięczna za Waszą akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”, która nasuwa pytanie: Dokąd zmierzasz Polsko? Panie Prezesie – oby Pan Bóg dał Panu dużo zdrowia i siły!
Joanna z Bytomia
Szczęść Boże!
Dziękujemy Państwu za akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”. Cieszymy się, że została podjęta taka inicjatywa. Chętnie się do niej włączamy. Kształtowanie w duchu Bożym naszych dzieci od najmłodszych lat to nasz obowiązek i najważniejszy cel naszego życia. Dlatego musimy czynić wszystko, co w naszej mocy, aby ocalić dzieci od zgorszenia, a szkoła to przecież drugi dom naszych dzieci. Szczęść Boże dla Waszej pięknej pracy! Prosimy o modlitwę w obliczu choroby nowotworowej, z którą musimy się zmagać w naszej Rodzinie.
Agnieszka i Witold z Podkarpacia
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Dziękuję za wszystkie otrzymane od Państwa materiały, które sobie bardzo cenię i które zajmują w moim domu szczególne miejsce. Postanowiłam też napisać, by dać świadectwo. Moje pierwsze badania medyczne wypadły niekorzystnie, później nastąpiła biopsja i „wielkie czekanie”. Cały czas nie traciłam nadziei. Wszystko zawierzyłam Bogu i Maryi, modląc się jednocześnie nowenną do św. Ojca Pio, którego to obrazek i relikwie dostałam od Was. Zaraz potem odebrałam wiadomość, że nie mam komórek rakowych. Dziękuję Bogu, Maryi i św. Ojcu Pio za łaskę zdrowia, a Wam za dzieło, które prowadzicie. Niech dobry Pan Bóg błogosławi w Waszej wspaniałej pracy… Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!
Renata
Szanowny Panie Redaktorze, Szanowny Panie Prezesie
Zdaję sobie sprawę, że chwilę się nie odzywałam, ale było to spowodowane moją niedyspozycją, którą odczuwam od zeszłego roku. Miałam nadzieję na poprawę. Niestety, poważny wiek spowodował moją niepełnosprawność ruchową. Bardzo mi trudno zachować pionową postawę i równowagę, dlatego w domu mam dokładnie wytyczony bezpieczny obszar poruszania się, a na zewnątrz metalowy wózek, który umożliwia mi poruszanie się na niewielkich dystansach. Z powodu wielu ograniczeń i zmian, wiele spraw przejęły moje dzieci. Teraz niestety ze względów zdrowotnych obawiam się, że będę zmuszona opuścić Stowarzyszenie i „Przymierze…”, o czym jest mi trudno i przykro pisać i mówić. Przyzwyczaiłam się bowiem do kontaktów z Wami poprzez wsparcie, lektury, dyskusje na aktualnie zamieszczane tematy, możliwość uczestnictwa w spotkaniach „Przymierza z Maryją” i liczne okazje do podzielenia się z bliźnimi efektami moich praktyk religijnych i możliwością wykazania się religijną postawą.
Dla mnie osobiście wspieranie „Przymierza…” jako największego pisma dla katolików w Polsce było i jest satysfakcjonujące i ważne. Nie bez znaczenia są osobistości od lat związane i utożsamiane z pismem. Redaktor naczelny we wstępie do każdego egzemplarza zapoznaje z jego tematyką, ale też akcentuje najważniejsze przesłania obecnej chwili, tj. że wszystkie aktualne wydarzenia nie mogą przesłaniać faktu w jakich czasach żyjemy obecnie i co jest naszym teraźniejszym obowiązkiem. Cenię także postawę Prezesa Stowarzyszenia, p. Sławomira Olejniczaka za pracowitość, energię i siłę działania. Niebanalne formy imiennego i adresowego sposobu komunikowania się też mają wielu zwolenników i entuzjastów. A w piśmie szczególną uwagę przykuwają: temat główny, święte wzory, kampanie, lektury duchowe, felietony, problemy. Ciekawa tematyka poszerza grono Czytelników.
Kończąc, pragnę złożyć na ręce Pana Prezesa oraz Pana Redaktora i całej Redakcji moje podziękowania i pozdrowienia. Życzę dużo wytrwałości i siły w działaniu. Pragnę też zapewnić o swojej modlitwie w Waszej intencji i intencji Przyjaciół. Szczęść Boże!
Zofia
Od Redakcji:
Szanowna Pani Zofio!
Z całego serca dziękujemy za Pani piękne, pełne serdeczności i szczerości słowa. To dla nas zaszczyt, że mogliśmy być częścią Pani codzienności i duchowej drogi przez tak długi czas. Mimo wszelkich trudności, ufamy, że nadal będziemy mieć ze sobą kontakt! Dziękujemy za Pani zapewnienie o modlitwie. Prosimy również przyjąć nasze modlitwy i życzenia wszelkich łask Bożych, szczególnie w tym wymagającym czasie. Niech Matka Najświętsza otacza Panią swoją opieką, a Duch Święty napełnia siłą, pokojem i nadzieją.
Z wdzięcznością i szacunkiem
Redakcja „Przymierza z Maryją” oraz Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi
Szczęść Boże!
Bardzo dziękuję Stowarzyszeniu Ks. Piotra Skargi za obfite, mądre, rozsądne i aktualne tematy poruszane w korespondencji i wydawnictwach, przypominające wielokrotnie ważne wydarzenia historyczne, ważne zdarzenia utwierdzające w człowieku głęboko wierzącym i myślącym rzeczywistą prawdę, że nasza wiara opiera się na ufności, że Pan Bóg działa w naszym imieniu i z wielką mocą, że prowadzi nas dobrymi drogami. Jest to bardzo ważne, że Prezes Stowarzyszenia i Redakcja „Przymierza z Maryją” swoją pracą stale wzmacniają i przypominają o obecności Pana Boga w naszym życiu. Ufam, dziękuję i proszę o dalsze wskazówki prowadzące do dobrego i mądrego działania. Serdecznie pozdrawiam i życzę dużo cierpliwości i zdrowia w działalności!
Cecylia z Poznania
