Z Henrykiem Bejdą, redaktorem naczelnym Miesięcznika Rodzin Katolickich „Cuda i łaski Boże” rozmawia Michał Wikieł.
Czy Polacy otwierają się na cuda, czy może jesteśmy bardziej sceptyczni, nieufni?
– Cudem było Wcielenie. Cudem – Zmartwychwstanie. Cudami były wreszcie wskrzeszenie Łazarza, rozmnożenie chleba itp. Cud przemiany chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa dokonuje się podczas każdej Mszy Świętej. Wiara w cuda leży więc u podstaw chrześcijaństwa, zatem: być chrześcijaninem, to wierzyć w cuda. Odpowiedź na Pańskie pytanie pozornie wydaje się prosta: coraz mniej Polaków wierzy i chodzi do kościoła – więc coraz więcej rodaków zamyka się się na cuda. W 2011 roku TNS OBOP przeprowadzał na ten temat badania. Okazało się, że w to, że cuda się zdarzają, wierzyło wtedy 64 procent ankietowanych Polaków. Dwa lata później przeprowadzono nieco inne badania, które wykazały, że wiarę w Boga zadeklarowało 81 proc. respondentów, w największy cud – w Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa – wierzyło jednak już tylko 47 procent Polaków. Jeszcze mniej osób wierzy w Niebo, sąd ostateczny, piekło. Wygląda na to, że wiara w cuda niekoniecznie idzie w parze z wiarą w Boga; a jeśli nawet idzie, to niestety coraz częściej z jakimś „rozwodnionym” chrześcijaństwem bez dogmatów i zasad, które już de facto chrześcijaństwem nie jest.
Kogo z katalogu polskich świętych i błogosławionych można by określić mianem „najskuteczniejszego” w kwestii wyproszonych cudów i łask?
– Z moich obserwacji wynika, że najwięcej Polaków modli się obecnie o różne łaski za wstawiennictwem św. Jana Pawła II. To święty, którego każdy z nas mógł sam „dotknąć” i który – jak wynika ze świadectw – pomaga nam tak, jak pomagał jeszcze za życia. Za niezwykle „skuteczną orędowniczkę” u Boga uważana jest także św. Siostra Faustyna Kowalska. Inni polscy święci wydają się „przegrywać” na liście popularności i postrzeganej „skuteczności” z Włoszką św. Ritą czy Libańczykiem św. Charbelem. Tymczasem musimy pamiętać, że „skuteczny” może być każdy święty czy błogosławiony, jeśli się z nim „zaprzyjaźnimy” i żarliwie się za jego wstawiennictwem modlimy. Trzeba też mieć na uwadze fakt, że Bóg daje nam tylko to, co jest zgodne z Jego wolą i nie zawsze jest to zgodne z tym, o co Go prosimy!
Najbardziej spektakularne cuda w Polsce, Pana zdaniem, to…
– Niedawny ogromny, wielce spektakularny, choć przez wielu ludzi uważających się za wierzących zupełnie zignorowany (to właśnie świadczy dobitnie o tym, jaka jest nasza prawdziwa wiara w cuda) cud w Sokółce, gdzie – jak stwierdził metropolita białostocki ks. abp Edward Ozorowski – cud wiary został umocniony cudem empirycznym, komunikant przemienił się we fragment mięśnia sercowego w agonii. Nie ma zatem wcale przesady w nazywaniu Sokółki „polskim Lanciano”.
Spośród wielu cudów polskich świętych – i to cudów potwierdzonych powagą Kościoła – bardzo wielkie wrażenie zrobiły na mnie uzdrowienia wyproszone u Boga za przyczyną św. Brata Alberta i św. Urszuli Ledóchowskiej.
Czy można sporządzić „portret psychologiczny”, „zespół zachowań” człowieka, który doświadczył cudu – przemiany duchowej, uzdrowienia, nawrócenia etc.?
– Zazwyczaj osoby, które doświadczyły cudu – wyprosiły u Boga jakąś łaskę, doznały umocnienia swej wiary – realizują później różne złożone Bogu przyrzeczenia, zastanawiają się, co Bóg chciał im poprzez cud lub łaskę powiedzieć.
Czy idzie za tym jakaś głębsza przemiana duchowa?
– Często tak, zwłaszcza jeśli taka osoba regularnie korzysta z życia sakramentalnego. Ale niestety, zdarza się i tak, że niektórzy po latach „stygną”, trwoniąc otrzymane przez Boga dary. Ogień, który w nich zapłonął, okazuje się słomiany.
Ten numer naszego pisma poświęciliśmy w dużej mierze Kościołowi Apostolskiemu oraz Maryi, która jest Królową Apostołów i wszystkich dusz apostolskich. Zatem także w tym aspekcie Matka Boża jest naszą Królową, bo przecież każdy z nas, ochrzczonych, jest powołany do apostolstwa, do świadczenia o wierze katolickiej słowem i czynem.
Kilka dni przed Świętami Wielkanocnymi redakcję „Przymierza z Maryją” odwiedzili Państwo Anna i Jerzy Kasperczykowie z Krakowa, którzy wspierają Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi od początku jego istnienia. – Prowadzicie Państwo dobrą działalność. Wiem, że teraz jest ciężej, ale z pomocą Bożą…, bo inaczej się nie da – mówi pani Anna.
– Do Apostolatu Fatimy należymy wspólnie z mężem od 2001 roku – kontynuuje. To się stało tak, że listonosz przyniósł do naszej pracy ulotkę Stowarzyszenia. Zainteresowaliśmy się i napisaliśmy…
Aktywni Dobrodzieje Stowarzyszenia
– Bierzemy udział w kampaniach organizowanych przez Stowarzyszenie i modlimy się, wykorzystując otrzymane materiały. Wzięliśmy też udział w akcji, podczas której zbierano pieniądze na wykupienie i remont siedziby Stowarzyszenia przy ul. Augustiańskiej w Krakowie – dodaje pan Jerzy. – Parę lat temu byliśmy na ul. Augustiańskiej podczas peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej – dopowiada pani Anna. – Ja osobiście byłam też gościem na jednym z Kongresów Konserwatywnych, który odbywał się w Krakowie przy ul. Sławkowskiej. To było bardzo przyjemne doświadczenie. Do wspierania Stowarzyszenia wciągnęliśmy naszą mamę, która obecnie ma już 96 lat, ale wciąż otrzymuje i czyta „Przymierze z Maryją”. [...]
[Pełny tekst w wydaniu papierowym]
Szanowny Panie Prezesie!
Jestem osobą wiekową (88 lat), schorowaną – o bardzo niewielkich możliwościach działania. Od lat jestem zwolenniczką działalności Pana oraz Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi. Dziękuję Panu Bogu za Pana osobę, modlę się od kilkunastu lat o powodzenie Waszych akcji. W życiu wiele przeżyłam i widziałam, mogę więc obiektywnie ocenić Waszą działalność. Wyrażam więc mój ogromny szacunek za wszystko, czego dokonujecie. Dziękuję za Wasze pisma, w szczególności za „Przymierze z Maryją” oraz za inne materiały. Jestem także szczególnie wdzięczna za Waszą akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”, która nasuwa pytanie: Dokąd zmierzasz Polsko? Panie Prezesie – oby Pan Bóg dał Panu dużo zdrowia i siły!
Joanna z Bytomia
Szczęść Boże!
Dziękujemy Państwu za akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”. Cieszymy się, że została podjęta taka inicjatywa. Chętnie się do niej włączamy. Kształtowanie w duchu Bożym naszych dzieci od najmłodszych lat to nasz obowiązek i najważniejszy cel naszego życia. Dlatego musimy czynić wszystko, co w naszej mocy, aby ocalić dzieci od zgorszenia, a szkoła to przecież drugi dom naszych dzieci. Szczęść Boże dla Waszej pięknej pracy! Prosimy o modlitwę w obliczu choroby nowotworowej, z którą musimy się zmagać w naszej Rodzinie.
Agnieszka i Witold z Podkarpacia
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Dziękuję za wszystkie otrzymane od Państwa materiały, które sobie bardzo cenię i które zajmują w moim domu szczególne miejsce. Postanowiłam też napisać, by dać świadectwo. Moje pierwsze badania medyczne wypadły niekorzystnie, później nastąpiła biopsja i „wielkie czekanie”. Cały czas nie traciłam nadziei. Wszystko zawierzyłam Bogu i Maryi, modląc się jednocześnie nowenną do św. Ojca Pio, którego to obrazek i relikwie dostałam od Was. Zaraz potem odebrałam wiadomość, że nie mam komórek rakowych. Dziękuję Bogu, Maryi i św. Ojcu Pio za łaskę zdrowia, a Wam za dzieło, które prowadzicie. Niech dobry Pan Bóg błogosławi w Waszej wspaniałej pracy… Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!
Renata
Szanowny Panie Redaktorze, Szanowny Panie Prezesie
Zdaję sobie sprawę, że chwilę się nie odzywałam, ale było to spowodowane moją niedyspozycją, którą odczuwam od zeszłego roku. Miałam nadzieję na poprawę. Niestety, poważny wiek spowodował moją niepełnosprawność ruchową. Bardzo mi trudno zachować pionową postawę i równowagę, dlatego w domu mam dokładnie wytyczony bezpieczny obszar poruszania się, a na zewnątrz metalowy wózek, który umożliwia mi poruszanie się na niewielkich dystansach. Z powodu wielu ograniczeń i zmian, wiele spraw przejęły moje dzieci. Teraz niestety ze względów zdrowotnych obawiam się, że będę zmuszona opuścić Stowarzyszenie i „Przymierze…”, o czym jest mi trudno i przykro pisać i mówić. Przyzwyczaiłam się bowiem do kontaktów z Wami poprzez wsparcie, lektury, dyskusje na aktualnie zamieszczane tematy, możliwość uczestnictwa w spotkaniach „Przymierza z Maryją” i liczne okazje do podzielenia się z bliźnimi efektami moich praktyk religijnych i możliwością wykazania się religijną postawą.
Dla mnie osobiście wspieranie „Przymierza…” jako największego pisma dla katolików w Polsce było i jest satysfakcjonujące i ważne. Nie bez znaczenia są osobistości od lat związane i utożsamiane z pismem. Redaktor naczelny we wstępie do każdego egzemplarza zapoznaje z jego tematyką, ale też akcentuje najważniejsze przesłania obecnej chwili, tj. że wszystkie aktualne wydarzenia nie mogą przesłaniać faktu w jakich czasach żyjemy obecnie i co jest naszym teraźniejszym obowiązkiem. Cenię także postawę Prezesa Stowarzyszenia, p. Sławomira Olejniczaka za pracowitość, energię i siłę działania. Niebanalne formy imiennego i adresowego sposobu komunikowania się też mają wielu zwolenników i entuzjastów. A w piśmie szczególną uwagę przykuwają: temat główny, święte wzory, kampanie, lektury duchowe, felietony, problemy. Ciekawa tematyka poszerza grono Czytelników.
Kończąc, pragnę złożyć na ręce Pana Prezesa oraz Pana Redaktora i całej Redakcji moje podziękowania i pozdrowienia. Życzę dużo wytrwałości i siły w działaniu. Pragnę też zapewnić o swojej modlitwie w Waszej intencji i intencji Przyjaciół. Szczęść Boże!
Zofia
Od Redakcji:
Szanowna Pani Zofio!
Z całego serca dziękujemy za Pani piękne, pełne serdeczności i szczerości słowa. To dla nas zaszczyt, że mogliśmy być częścią Pani codzienności i duchowej drogi przez tak długi czas. Mimo wszelkich trudności, ufamy, że nadal będziemy mieć ze sobą kontakt! Dziękujemy za Pani zapewnienie o modlitwie. Prosimy również przyjąć nasze modlitwy i życzenia wszelkich łask Bożych, szczególnie w tym wymagającym czasie. Niech Matka Najświętsza otacza Panią swoją opieką, a Duch Święty napełnia siłą, pokojem i nadzieją.
Z wdzięcznością i szacunkiem
Redakcja „Przymierza z Maryją” oraz Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi
Szczęść Boże!
Bardzo dziękuję Stowarzyszeniu Ks. Piotra Skargi za obfite, mądre, rozsądne i aktualne tematy poruszane w korespondencji i wydawnictwach, przypominające wielokrotnie ważne wydarzenia historyczne, ważne zdarzenia utwierdzające w człowieku głęboko wierzącym i myślącym rzeczywistą prawdę, że nasza wiara opiera się na ufności, że Pan Bóg działa w naszym imieniu i z wielką mocą, że prowadzi nas dobrymi drogami. Jest to bardzo ważne, że Prezes Stowarzyszenia i Redakcja „Przymierza z Maryją” swoją pracą stale wzmacniają i przypominają o obecności Pana Boga w naszym życiu. Ufam, dziękuję i proszę o dalsze wskazówki prowadzące do dobrego i mądrego działania. Serdecznie pozdrawiam i życzę dużo cierpliwości i zdrowia w działalności!
Cecylia z Poznania
