Był czas, kiedy miasto chińskie Tsin-gay, pięknie położone na trzech pagórkach i otoczone rozległymi i bogatymi polami ryżowymi, miało bramy jeszcze zamknięte dla pracowników Winnicy Pańskiej. Misjonarze zbliżali się doń jednak coraz bardziej…
Niedaleko wałów miejskich, poza obrębem miasta, w prześlicznej dolinie mieszkała rodzina neofitów – świeżo nawróconych chrześcijan. Pewien misjonarz pilnie odwiedzał tę rodzinę i modlił się do Boga, by mógł zaszczepić wiarę katolicką w mieście Tsin-gay. Bóg wkrótce wysłuchał jego pokornych modlitw.
Pewnego dnia, kiedy misjonarz gościł w domu rodziny chrześcijańskiej, głowa tej rodziny zaprosiła do siebie starego szewca z miasta, by naprawił ich obuwie.
Rzemieślnik zabrał się już do pracy, a neofita wpadł do pokoju swego „ojca duchowego” i pożyczył od niego safianowy portfel.
Pokazując go szewcowi, rzekł: – Czy znasz ten rodzaj skóry?
– Zaprawdę, nigdy nie widziałem podobnego materiału – odpowiedział zdziwiony mistrz szewski. Otwierając zaś portfel, znalazł w nim wyhaftowany krzyż.
– Co to jest? – zapytał.
– To znak naszej religii – odparł gospodarz.
Nasz gospodarz od razu wszedł w rolę katechety i zaproszonemu szewcowi zaczął wykładać naukę religii, kładąc przede wszystkim nacisk na marność bożków.
– Tak – stwierdził szewc – ty mówisz prawdę: wszyscy ci „bogowie” są rzeczami martwymi…
– …a nasza dusza jest nieśmiertelna – dopowiedział chrześcijanin.
– A to co? Ty mi o duszy mówisz? Przecież nasza dusza podobna jest do duszy ziemi, słońca i księżyca!
– To by było jeszcze nieźle, gdyby one miały duszę, ale one jej nie mają – z przekonaniem powiedział neofita.
– Jak to! One nie mają duszy? Przecież one się ruszają – zdziwił się szewc.
Neofita na chwilę opuścił swego gościa i poszedł do misjonarza, by od niego pożyczyć zegarek. Chwilę później wrócił do swego rozmówcy.
– Patrz – pokazał i dał do ręki szewcowi zegarek – tyś zapewne jeszcze tego nie widział. Czy to ma duszę?
– Ależ oczywiście, że nie ma.
– A jednak zegarek się rusza; czy widzisz, że wskazówki posuwają się? A przyłóż zegarek do ucha – przekonasz się, że on nawet wydaje głos…
Szewc podziwiał piękny przedmiot, a później zaczął… krzyczeć do zegarka. Po chwili zaś nasi przyjaciele znów rozprawiali o religii.
– Ziemia rusza się dlatego, bo ją w ruch wprawił Stwórca. To Pan Nieba stworzył ziemię, tak jak stworzył słońce, księżyc i wszystkie inne rzeczy – wyjaśniał neofita.
Od dzieła stworzenia przeszli nasi przyjaciele do dziesięciorga przykazań, do tajemnic chrześcijańskich, a szewc z wolna dawał się przekonać i prosił, by go przyjęto do grona katechumenów, przygotowujących się do przyjęcia Chrztu świętego.
Z katechumena szewc stał się apostołem. Za jego przykładem poszli inni, a wkrótce w mieście Tsin-gay utworzyła się gromadka żarliwych wyznawców religii „Pana Nieba”.
Kilka lat później nasz chrześcijański gospodarz, Jan Chrzciciel Luo, i jedna z neofitek, Marta Wang, dali świadectwo przywiązania do religii katolickiej, przelewając krew męczeńską dla Chrystusa Pana.
Kościół uznał ich heroiczne cnoty i zaliczył w poczet błogosławionych (1 października 2000 roku Ojciec Święty Jan Paweł II zaliczył ich w poczet świętych – przyp. red.).
Oto obraz prawdziwego i gorliwego katolika!
Opowieść ukazała się w miesięczniku „Posłaniec Serca Jezusowego” w czerwcu roku 1930. Pisownia została uwspółcześniona.
ilustrował: Jacek Widor
Ten numer naszego pisma poświęciliśmy w dużej mierze Kościołowi Apostolskiemu oraz Maryi, która jest Królową Apostołów i wszystkich dusz apostolskich. Zatem także w tym aspekcie Matka Boża jest naszą Królową, bo przecież każdy z nas, ochrzczonych, jest powołany do apostolstwa, do świadczenia o wierze katolickiej słowem i czynem.
Kilka dni przed Świętami Wielkanocnymi redakcję „Przymierza z Maryją” odwiedzili Państwo Anna i Jerzy Kasperczykowie z Krakowa, którzy wspierają Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi od początku jego istnienia. – Prowadzicie Państwo dobrą działalność. Wiem, że teraz jest ciężej, ale z pomocą Bożą…, bo inaczej się nie da – mówi pani Anna.
– Do Apostolatu Fatimy należymy wspólnie z mężem od 2001 roku – kontynuuje. To się stało tak, że listonosz przyniósł do naszej pracy ulotkę Stowarzyszenia. Zainteresowaliśmy się i napisaliśmy…
Aktywni Dobrodzieje Stowarzyszenia
– Bierzemy udział w kampaniach organizowanych przez Stowarzyszenie i modlimy się, wykorzystując otrzymane materiały. Wzięliśmy też udział w akcji, podczas której zbierano pieniądze na wykupienie i remont siedziby Stowarzyszenia przy ul. Augustiańskiej w Krakowie – dodaje pan Jerzy. – Parę lat temu byliśmy na ul. Augustiańskiej podczas peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej – dopowiada pani Anna. – Ja osobiście byłam też gościem na jednym z Kongresów Konserwatywnych, który odbywał się w Krakowie przy ul. Sławkowskiej. To było bardzo przyjemne doświadczenie. Do wspierania Stowarzyszenia wciągnęliśmy naszą mamę, która obecnie ma już 96 lat, ale wciąż otrzymuje i czyta „Przymierze z Maryją”. [...]
[Pełny tekst w wydaniu papierowym]
Szanowny Panie Prezesie!
Jestem osobą wiekową (88 lat), schorowaną – o bardzo niewielkich możliwościach działania. Od lat jestem zwolenniczką działalności Pana oraz Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi. Dziękuję Panu Bogu za Pana osobę, modlę się od kilkunastu lat o powodzenie Waszych akcji. W życiu wiele przeżyłam i widziałam, mogę więc obiektywnie ocenić Waszą działalność. Wyrażam więc mój ogromny szacunek za wszystko, czego dokonujecie. Dziękuję za Wasze pisma, w szczególności za „Przymierze z Maryją” oraz za inne materiały. Jestem także szczególnie wdzięczna za Waszą akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”, która nasuwa pytanie: Dokąd zmierzasz Polsko? Panie Prezesie – oby Pan Bóg dał Panu dużo zdrowia i siły!
Joanna z Bytomia
Szczęść Boże!
Dziękujemy Państwu za akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”. Cieszymy się, że została podjęta taka inicjatywa. Chętnie się do niej włączamy. Kształtowanie w duchu Bożym naszych dzieci od najmłodszych lat to nasz obowiązek i najważniejszy cel naszego życia. Dlatego musimy czynić wszystko, co w naszej mocy, aby ocalić dzieci od zgorszenia, a szkoła to przecież drugi dom naszych dzieci. Szczęść Boże dla Waszej pięknej pracy! Prosimy o modlitwę w obliczu choroby nowotworowej, z którą musimy się zmagać w naszej Rodzinie.
Agnieszka i Witold z Podkarpacia
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Dziękuję za wszystkie otrzymane od Państwa materiały, które sobie bardzo cenię i które zajmują w moim domu szczególne miejsce. Postanowiłam też napisać, by dać świadectwo. Moje pierwsze badania medyczne wypadły niekorzystnie, później nastąpiła biopsja i „wielkie czekanie”. Cały czas nie traciłam nadziei. Wszystko zawierzyłam Bogu i Maryi, modląc się jednocześnie nowenną do św. Ojca Pio, którego to obrazek i relikwie dostałam od Was. Zaraz potem odebrałam wiadomość, że nie mam komórek rakowych. Dziękuję Bogu, Maryi i św. Ojcu Pio za łaskę zdrowia, a Wam za dzieło, które prowadzicie. Niech dobry Pan Bóg błogosławi w Waszej wspaniałej pracy… Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!
Renata
Szanowny Panie Redaktorze, Szanowny Panie Prezesie
Zdaję sobie sprawę, że chwilę się nie odzywałam, ale było to spowodowane moją niedyspozycją, którą odczuwam od zeszłego roku. Miałam nadzieję na poprawę. Niestety, poważny wiek spowodował moją niepełnosprawność ruchową. Bardzo mi trudno zachować pionową postawę i równowagę, dlatego w domu mam dokładnie wytyczony bezpieczny obszar poruszania się, a na zewnątrz metalowy wózek, który umożliwia mi poruszanie się na niewielkich dystansach. Z powodu wielu ograniczeń i zmian, wiele spraw przejęły moje dzieci. Teraz niestety ze względów zdrowotnych obawiam się, że będę zmuszona opuścić Stowarzyszenie i „Przymierze…”, o czym jest mi trudno i przykro pisać i mówić. Przyzwyczaiłam się bowiem do kontaktów z Wami poprzez wsparcie, lektury, dyskusje na aktualnie zamieszczane tematy, możliwość uczestnictwa w spotkaniach „Przymierza z Maryją” i liczne okazje do podzielenia się z bliźnimi efektami moich praktyk religijnych i możliwością wykazania się religijną postawą.
Dla mnie osobiście wspieranie „Przymierza…” jako największego pisma dla katolików w Polsce było i jest satysfakcjonujące i ważne. Nie bez znaczenia są osobistości od lat związane i utożsamiane z pismem. Redaktor naczelny we wstępie do każdego egzemplarza zapoznaje z jego tematyką, ale też akcentuje najważniejsze przesłania obecnej chwili, tj. że wszystkie aktualne wydarzenia nie mogą przesłaniać faktu w jakich czasach żyjemy obecnie i co jest naszym teraźniejszym obowiązkiem. Cenię także postawę Prezesa Stowarzyszenia, p. Sławomira Olejniczaka za pracowitość, energię i siłę działania. Niebanalne formy imiennego i adresowego sposobu komunikowania się też mają wielu zwolenników i entuzjastów. A w piśmie szczególną uwagę przykuwają: temat główny, święte wzory, kampanie, lektury duchowe, felietony, problemy. Ciekawa tematyka poszerza grono Czytelników.
Kończąc, pragnę złożyć na ręce Pana Prezesa oraz Pana Redaktora i całej Redakcji moje podziękowania i pozdrowienia. Życzę dużo wytrwałości i siły w działaniu. Pragnę też zapewnić o swojej modlitwie w Waszej intencji i intencji Przyjaciół. Szczęść Boże!
Zofia
Od Redakcji:
Szanowna Pani Zofio!
Z całego serca dziękujemy za Pani piękne, pełne serdeczności i szczerości słowa. To dla nas zaszczyt, że mogliśmy być częścią Pani codzienności i duchowej drogi przez tak długi czas. Mimo wszelkich trudności, ufamy, że nadal będziemy mieć ze sobą kontakt! Dziękujemy za Pani zapewnienie o modlitwie. Prosimy również przyjąć nasze modlitwy i życzenia wszelkich łask Bożych, szczególnie w tym wymagającym czasie. Niech Matka Najświętsza otacza Panią swoją opieką, a Duch Święty napełnia siłą, pokojem i nadzieją.
Z wdzięcznością i szacunkiem
Redakcja „Przymierza z Maryją” oraz Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi
Szczęść Boże!
Bardzo dziękuję Stowarzyszeniu Ks. Piotra Skargi za obfite, mądre, rozsądne i aktualne tematy poruszane w korespondencji i wydawnictwach, przypominające wielokrotnie ważne wydarzenia historyczne, ważne zdarzenia utwierdzające w człowieku głęboko wierzącym i myślącym rzeczywistą prawdę, że nasza wiara opiera się na ufności, że Pan Bóg działa w naszym imieniu i z wielką mocą, że prowadzi nas dobrymi drogami. Jest to bardzo ważne, że Prezes Stowarzyszenia i Redakcja „Przymierza z Maryją” swoją pracą stale wzmacniają i przypominają o obecności Pana Boga w naszym życiu. Ufam, dziękuję i proszę o dalsze wskazówki prowadzące do dobrego i mądrego działania. Serdecznie pozdrawiam i życzę dużo cierpliwości i zdrowia w działalności!
Cecylia z Poznania
