Blask Kościoła
 
Na szlaku pielgrzymim
Adam Kowalik

Pielgrzymując do sanktuariów w Polsce i poza granicami kraju, rzadko zastanawiamy się nad historią tej formy pobożności, a przecież sięga ona swymi korzeniami czasów starożytnych. Bogobojni żydzi przynajmniej raz w roku udawali się do Jerozolimy, by w tamtejszej świątyni modlić się i złożyć Bogu ofiarę. Sam Pan Jezus stosował się do tego zwyczaju. Na kartach Ewangelii znajdujemy wzmianki o Jego wędrówkach do Świętego Miasta, najpierw z rodzicami, a potem w towarzystwie uczniów.

Jerozolima pozostała szczególnym miastem także dla chrześcijan, wszak to tu Zbawiciel cierpiał i poniósł śmierć na Krzyżu. Chęć znalezienia się w miejscach związanych z działalnością Pana Jezusa, przyciągała do Świętego Miasta licznych pielgrzymów. Do dziś zachowały się notatki z peregrynacji do Palestyny niejakiej Egerii. Pochodząca z Europy Zachodniej pobożna kobieta w drugiej połowie IV wieku odwiedziła Jerozolimę oraz wiele innych miejsc związanych z życiem Jezusa Chrystusa oraz osobami i wydarzeniami znanymi z kart Starego Testamentu.

Drugim co do popularności celem pielgrzymek stał się Rzym, miejsce męczeńskiej śmierci oraz spoczynku dwóch filarów Kościoła – świętych Piotra i Pawła. Św. Jan Chryzostom pisał: Rad bym do Rzymu odbyć pielgrzymkę, aby oglądać kajdany i więzienie, w których oni cierpieli i złożyć cześć miejscom, gdzie ich święte szczątki spoczywają. Chętnie odwiedzano także tamtejsze katakumby, miejsce pochówku wielu męczenników.

 
W Średniowieczu
 
Szczególną popularnością cieszyło się pielgrzymowanie w epoce Średniowiecza. Cenili i propagowali je ówcześni duszpasterze. Pobożne wędrówki do miejsc kultu rozbudzały bowiem w pątnikach ducha pobożności. Trudy i wyrzeczenia z nimi związane stanowiły godną zalecenia formę pokuty. Bywało, że na odbycie pielgrzymki sąd skazywał przestępców! Z reguły jednak na szlak pątniczy wyruszali ludzie bogobojni, szukający kontaktu z Bogiem. Byli wśród nich przedstawiciele wszystkich stanów, od papieży i cesarzy (wspomnijmy tu ważną dla Polski peregrynację Ottona III do grobu św. Wojciecha w Gnieźnie), przez kardynałów, książąt, szlachtę, po mieszczan i chłopów.

Wśród wielu miejsc przyciągających pątników szczególną popularnością cieszyło się leżące w północnej Hiszpanii Santiago de Compostela. W mieście tym do dziś znajduje się otoczony kultem grób apostoła, św. Jakuba Większego. Szlak prowadzący do galicyjskiego sanktuarium ciągnął się przez całą Europę. Powstawały przy nim schroniska dla utrudzonych wędrowców.

Liczni pielgrzymi podążali także do takich miejsc, jak grób Trzech Króli w Kolonii czy miejsce męczeństwa św. Tomasza z Canterbury. Poważne sanktuaria przyciągające pobożnych wędrowców powstawały także w miejscach przechowywania relikwii: zwłaszcza przedmiotów związanych z Męką Pana Jezusa, ale także z życiem Matki Najświętszej oraz kultem świętych. W Polsce słynnym ośrodkiem kultu relikwii Krzyża był klasztor na Świętym Krzyżu. Wielu pątników przyciągał także grób św. Wojciecha w Gnieźnie oraz św. Stanisława ze Szczepanowa w Krakowie.

W Jerozolimie i Europie
 
Podobnie jak w starożytności, także później niezwykle popularnym celem pielgrzymek pozostawała Ziemia Święta. Niestety, od VII wieku, kiedy zajęli ją muzułmanie, dostęp do Jerozolimy, Betlejem czy Nazaretu bywał mocno ograniczony, a czasem w ogóle zamknięty. Dopiero wyprawy krzyżowe będące, jak je nazywano, zbrojnymi pielgrzymkami do Grobu Pańskiego, odblokowały na pewien czas dostęp do Palestyny. Wzmocniło to wśród Europejczyków kult Męki Pańskiej. W różnych miejscach, na wzór jerozolimskiego oryginału, wznoszono Groby Pańskie. Często nabożne nawiedzenie takiego miejsca pozwalało pątnikowi uzyskać podobne odpusty i przywileje duchowe, jak w przypadku wizyty w Jerozolimie. Także w Polsce istniało kilka takich sanktuariów. Do najsłynniejszego, w Miechowie, przybywali wierni nawet spoza granic kraju.

Owocem pielgrzymek do Palestyny były także kalwarie odwzorowujące drogę Pana Jezusa na Golgotę. W Polsce najsławniejsze powstały w Kalwarii Zebrzydowskiej, Pacławskiej, Górze Kalwarii i Piekarach Śląskich. 

Ważnymi ośrodkami pątniczymi stały się także sanktuaria powstałe w miejscach przechowywania słynących łaskami obrazów. Na całym świecie są ich tysiące. Niewątpliwie do najważniejszych należy Jasna Góra w Polsce, gdzie króluje Czarna Madonna.

Nie sposób także nie wspomnieć o odwiedzanych ostatnimi czasy przez miliony wiernych miejsc objawień Najświętszej Maryi Panny, jak Fatima, Lourdes, La Salette czy też o Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach. We wszystkich tych miejscach strumienie łask Bożych obficie spływają na nowe pokolenia pielgrzymów.


NAJNOWSZE WYDANIE:
Królowa Apostołów
Ten numer naszego pisma poświęciliśmy w dużej mierze Kościołowi Apostolskiemu oraz Maryi, która jest Królową Apostołów i wszystkich dusz apostolskich. Zatem także w tym aspekcie Matka Boża jest naszą Królową, bo przecież każdy z nas, ochrzczonych, jest powołany do apostolstwa, do świadczenia o wierze katolickiej słowem i czynem.

UWAGA!
Przymierze z Maryją
WYSYŁAMY
BEZPŁATNIE!
 
Dotknięcie Karoliny

Kilka dni przed Świętami Wielkanocnymi redakcję „Przymierza z Maryją” odwiedzili Państwo Anna i Jerzy Kasperczykowie z Krakowa, którzy wspierają Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi od początku jego istnienia. – Prowadzicie Państwo dobrą działalność. Wiem, że teraz jest ciężej, ale z pomocą Bożą…, bo inaczej się nie da – mówi pani Anna.

 

– Do Apostolatu Fatimy należymy wspólnie z mężem od 2001 roku – kontynuuje. To się stało tak, że listonosz przyniósł do naszej pracy ulotkę Stowarzyszenia. Zainteresowaliśmy się i napisaliśmy…

Aktywni Dobrodzieje Stowarzyszenia


– Bierzemy udział w kampaniach organizowanych przez Stowarzyszenie i modlimy się, wykorzystując otrzymane materiały. Wzięliśmy też udział w akcji, podczas której zbierano pieniądze na wykupienie i remont siedziby Stowarzyszenia przy ul. Augustiańskiej w Krakowie
– dodaje pan Jerzy. – Parę lat temu byliśmy na ul. Augustiańskiej podczas peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej – dopowiada pani Anna. – Ja osobiście byłam też gościem na jednym z Kongresów Konserwatywnych, który odbywał się w Krakowie przy ul. Sławkowskiej. To było bardzo przyjemne doświadczenie. Do wspierania Stowarzyszenia wciągnęliśmy naszą mamę, która obecnie ma już 96 lat, ale wciąż otrzymuje i czyta „Przymierze z Maryją”. [...]

 

[Pełny tekst w wydaniu papierowym]


Listy od Przyjaciół
 
Listy

Szanowny Panie Prezesie!

Jestem osobą wiekową (88 lat), schorowaną – o bardzo niewielkich możliwościach działania. Od lat jestem zwolenniczką działalności Pana oraz Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi. Dziękuję Panu Bogu za Pana osobę, modlę się od kilkunastu lat o powodzenie Waszych akcji. W życiu wiele przeżyłam i widziałam, mogę więc obiektywnie ocenić Waszą działalność. Wyrażam więc mój ogromny szacunek za wszystko, czego dokonujecie. Dziękuję za Wasze pisma, w szczególności za „Przymierze z Maryją” oraz za inne materiały. Jestem także szczególnie wdzięczna za Waszą akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”, która nasuwa pytanie: Dokąd zmierzasz Polsko? Panie Prezesie – oby Pan Bóg dał Panu dużo zdrowia i siły!

Joanna z Bytomia

 

Szczęść Boże!

Dziękujemy Państwu za akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”. Cieszymy się, że została podjęta taka inicjatywa. Chętnie się do niej włączamy. Kształtowanie w duchu Bożym naszych dzieci od najmłodszych lat to nasz obowiązek i najważniejszy cel naszego życia. Dlatego musimy czynić wszystko, co w naszej mocy, aby ocalić dzieci od zgorszenia, a szkoła to przecież drugi dom naszych dzieci. Szczęść Boże dla Waszej pięknej pracy! Prosimy o modlitwę w obliczu choroby nowotworowej, z którą musimy się zmagać w naszej Rodzinie.

Agnieszka i Witold z Podkarpacia

 

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Dziękuję za wszystkie otrzymane od Państwa materiały, które sobie bardzo cenię i które zajmują w moim domu szczególne miejsce. Postanowiłam też napisać, by dać świadectwo. Moje pierwsze badania medyczne wypadły niekorzystnie, później nastąpiła biopsja i „wielkie czekanie”. Cały czas nie traciłam nadziei. Wszystko zawierzyłam Bogu i Maryi, modląc się jednocześnie nowenną do św. Ojca Pio, którego to obrazek i relikwie dostałam od Was. Zaraz potem odebrałam wiadomość, że nie mam komórek rakowych. Dziękuję Bogu, Maryi i św. Ojcu Pio za łaskę zdrowia, a Wam za dzieło, które prowadzicie. Niech dobry Pan Bóg błogosławi w Waszej wspaniałej pracy… Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!

Renata

 

Szanowny Panie Redaktorze, Szanowny Panie Prezesie

Zdaję sobie sprawę, że chwilę się nie odzywałam, ale było to spowodowane moją niedyspozycją, którą odczuwam od zeszłego roku. Miałam nadzieję na poprawę. Niestety, poważny wiek spowodował moją niepełnosprawność ruchową. Bardzo mi trudno zachować pionową postawę i równowagę, dlatego w domu mam dokładnie wytyczony bezpieczny obszar poruszania się, a na zewnątrz metalowy wózek, który umożliwia mi poruszanie się na niewielkich dystansach. Z powodu wielu ograniczeń i zmian, wiele spraw przejęły moje dzieci. Teraz niestety ze względów zdrowotnych obawiam się, że będę zmuszona opuścić Stowarzyszenie i „Przymierze…”, o czym jest mi trudno i przykro pisać i mówić. Przyzwyczaiłam się bowiem do kontaktów z Wami poprzez wsparcie, lektury, dyskusje na aktualnie zamieszczane tematy, możliwość uczestnictwa w spotkaniach „Przymierza z Maryją” i liczne okazje do podzielenia się z bliźnimi efektami moich praktyk religijnych i możliwością wykazania się religijną postawą.

Dla mnie osobiście wspieranie „Przymierza…” jako największego pisma dla katolików w Polsce było i jest satysfakcjonujące i ważne. Nie bez znaczenia są osobistości od lat związane i utożsamiane z pismem. Redaktor naczelny we wstępie do każdego egzemplarza zapoznaje z jego tematyką, ale też akcentuje najważniejsze przesłania obecnej chwili, tj. że wszystkie aktualne wydarzenia nie mogą przesłaniać faktu w jakich czasach żyjemy obecnie i co jest naszym teraźniejszym obowiązkiem. Cenię także postawę Prezesa Stowarzyszenia, p. Sławomira Olejniczaka za pracowitość, energię i siłę działania. Niebanalne formy imiennego i adresowego sposobu komunikowania się też mają wielu zwolenników i entuzjastów. A w piśmie szczególną uwagę przykuwają: temat główny, święte wzory, kampanie, lektury duchowe, felietony, problemy. Ciekawa tematyka poszerza grono Czytelników.

Kończąc, pragnę złożyć na ręce Pana Prezesa oraz Pana Redaktora i całej Redakcji moje podziękowania i pozdrowienia. Życzę dużo wytrwałości i siły w działaniu. Pragnę też zapewnić o swojej modlitwie w Waszej intencji i intencji Przyjaciół. Szczęść Boże!

Zofia

 

Od Redakcji:

Szanowna Pani Zofio!

Z całego serca dziękujemy za Pani piękne, pełne serdeczności i szczerości słowa. To dla nas zaszczyt, że mogliśmy być częścią Pani codzienności i duchowej drogi przez tak długi czas. Mimo wszelkich trudności, ufamy, że nadal będziemy mieć ze sobą kontakt! Dziękujemy za Pani zapewnienie o modlitwie. Prosimy również przyjąć nasze modlitwy i życzenia wszelkich łask Bożych, szczególnie w tym wymagającym czasie. Niech Matka Najświętsza otacza Panią swoją opieką, a Duch Święty napełnia siłą, pokojem i nadzieją.

Z wdzięcznością i szacunkiem
Redakcja „Przymierza z Maryją” oraz Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi

 

Szczęść Boże!

Bardzo dziękuję Stowarzyszeniu Ks. Piotra Skargi za obfite, mądre, rozsądne i aktualne tematy poruszane w korespondencji i wydawnictwach, przypominające wielokrotnie ważne wydarzenia historyczne, ważne zdarzenia utwierdzające w człowieku głęboko wierzącym i myślącym rzeczywistą prawdę, że nasza wiara opiera się na ufności, że Pan Bóg działa w naszym imieniu i z wielką mocą, że prowadzi nas dobrymi drogami. Jest to bardzo ważne, że Prezes Stowarzyszenia i Redakcja „Przymierza z Maryją” swoją pracą stale wzmacniają i przypominają o obecności Pana Boga w naszym życiu. Ufam, dziękuję i proszę o dalsze wskazówki prowadzące do dobrego i mądrego działania. Serdecznie pozdrawiam i życzę dużo cierpliwości i zdrowia w działalności!

Cecylia z Poznania