W dniach 23–26 maja Apostołowie Fatimy po raz kolejny udali się do sanktuarium Tej, którą otaczają szczególną czcią. Pielgrzymkę – jak zwykle – zorganizował Instytut Edukacji Społecznej i Religijnej im. Ks. Piotra Skargi. Jak to jest mieć pod stopami ziemię, na której objawiła się Maryja? Jak to jest móc dotknąć drzewa, które „widziało” ukochaną Matkę naszego Pana Jezusa Chrystusa? Z tymi pytaniami i bagażem spraw, które chcieliśmy powierzyć Fatimskiej Pani, wyruszyliśmy na pielgrzymi szlak.
Szlak to jednak wyjątkowy, podniebny. Z okien samolotu, z wysokości prawie 10 km jeszcze lepiej widać piękno stworzonego przez Pana Boga świata. Niezatarte wrażenie i zachwyt wywołuje wybrzeże Portugalii. Wody otaczające skąpaną w słońcu coraz bardziej zbliżającą się ziemię zwiastowały jedno – jesteśmy na krańcu Europy. Kraj to szczególny, o którym Maryja powiedziała, iż dogmat wiary zostanie w nim zachowany.
Krótkie, ale intensywne zwiedzanie stolicy Portugalii – Lizbony, potwierdziło to, o czym informują media. Choć pogoda sprzyjała, to nie mogła ona przesłonić widocznych objawów kryzysu dotykającego ten kraj. Puste mieszkania, na ulicach ludzie, którzy o tej porze powinni być w pracy…
Na przekór temu jako widoczny znak dawnej potęgi portugalskiej, gdy jej władców przepełniał duch katolicki, swoim majestatem zachwyca klasztor Hieronimitów w lizbońskiej dzielnicy Belém. Jego budowa związana była z dziękczynieniem za wyprawę Vasco da Gamy do Indii. Portugalczycy to bowiem naród żeglarzy i podróżników. Dowodem na to jest stojący nieopodal wspaniały Pomnik Odkrywców.
Pobyt w Fatimie to bez wątpienia przeżycie metafizyczne. Tu objawiła się Maryja, to tu zostawiła nam swoje przesłanie. Z pewnością każdy pielgrzym przyjeżdża tutaj z bagażem doświadczeń, chce o coś prosić, za coś dziękować albo przepraszać za popełnione winy. Każdy z nas przywiózł ze sobą intencje, w których obiecał się modlić. Ten modlitewny szturm podejmowaliśmy każdego dnia podczas uczestnictwa we Mszy Świętej. Nieśliśmy wszystkie nasze dzienne sprawy, odprawiając Drogę Krzyżową w Aljustrel – w tych miejscach, gdzie do pastuszków przemówił Anioł Pokoju. Niezapomnianych przeżyć religijnych dostarczyło uczestnictwo w procesji różańcowej, gdy ze świecami szliśmy wokół placu przed sanktuarium z pieśnią Ave Maria na ustach.
W czasie naszej pielgrzymki doznania religijne przeplatały się z estetycznymi. Zachwyt wzbudziło odwiedzone przez nas imponujące pocysterskie opactwo Santa Maria de Alcobaça, kryjące w swoim gotyckim wnętrzu m.in. grobowce królów: Pedra I, Alfonsa II i Alfonsa III.
Do zadumy nad historią skłaniał klasztor w Batalha – powstały w podzięce za pomoc Matki Bożej i zwycięstwo w bitwie pod Aljubarrotą. Z kolei w nawiedzonym przez nas kościele Nossa Senhora de Nazaré, pięknie położonym nad brzegiem Atlantyku, modliliśmy się przed otaczaną wielką czcią figurą Matki Bożej z Nazaré.
Podczas majowej pielgrzymki Apostołowie przywieźli do Fatimy świece i intencje, które polecają w modlitwie ci, którym nie było dane stanąć w tym szczególnym miejscu objawień Matki Bożej.
Czy kiedyś tu jeszcze wrócę? – pytał w swoim sercu niejeden z 34 pielgrzymujących Apostołów Fatimy. Tego jednak nie wiemy, ale na pewno to miejsce na zawsze już pozostanie w naszych sercach.
Łukasz Karpiel
Ten numer naszego pisma poświęciliśmy w dużej mierze Kościołowi Apostolskiemu oraz Maryi, która jest Królową Apostołów i wszystkich dusz apostolskich. Zatem także w tym aspekcie Matka Boża jest naszą Królową, bo przecież każdy z nas, ochrzczonych, jest powołany do apostolstwa, do świadczenia o wierze katolickiej słowem i czynem.
Kilka dni przed Świętami Wielkanocnymi redakcję „Przymierza z Maryją” odwiedzili Państwo Anna i Jerzy Kasperczykowie z Krakowa, którzy wspierają Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi od początku jego istnienia. – Prowadzicie Państwo dobrą działalność. Wiem, że teraz jest ciężej, ale z pomocą Bożą…, bo inaczej się nie da – mówi pani Anna.
– Do Apostolatu Fatimy należymy wspólnie z mężem od 2001 roku – kontynuuje. To się stało tak, że listonosz przyniósł do naszej pracy ulotkę Stowarzyszenia. Zainteresowaliśmy się i napisaliśmy…
Aktywni Dobrodzieje Stowarzyszenia
– Bierzemy udział w kampaniach organizowanych przez Stowarzyszenie i modlimy się, wykorzystując otrzymane materiały. Wzięliśmy też udział w akcji, podczas której zbierano pieniądze na wykupienie i remont siedziby Stowarzyszenia przy ul. Augustiańskiej w Krakowie – dodaje pan Jerzy. – Parę lat temu byliśmy na ul. Augustiańskiej podczas peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej – dopowiada pani Anna. – Ja osobiście byłam też gościem na jednym z Kongresów Konserwatywnych, który odbywał się w Krakowie przy ul. Sławkowskiej. To było bardzo przyjemne doświadczenie. Do wspierania Stowarzyszenia wciągnęliśmy naszą mamę, która obecnie ma już 96 lat, ale wciąż otrzymuje i czyta „Przymierze z Maryją”. [...]
[Pełny tekst w wydaniu papierowym]
Szanowny Panie Prezesie!
Jestem osobą wiekową (88 lat), schorowaną – o bardzo niewielkich możliwościach działania. Od lat jestem zwolenniczką działalności Pana oraz Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi. Dziękuję Panu Bogu za Pana osobę, modlę się od kilkunastu lat o powodzenie Waszych akcji. W życiu wiele przeżyłam i widziałam, mogę więc obiektywnie ocenić Waszą działalność. Wyrażam więc mój ogromny szacunek za wszystko, czego dokonujecie. Dziękuję za Wasze pisma, w szczególności za „Przymierze z Maryją” oraz za inne materiały. Jestem także szczególnie wdzięczna za Waszą akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”, która nasuwa pytanie: Dokąd zmierzasz Polsko? Panie Prezesie – oby Pan Bóg dał Panu dużo zdrowia i siły!
Joanna z Bytomia
Szczęść Boże!
Dziękujemy Państwu za akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”. Cieszymy się, że została podjęta taka inicjatywa. Chętnie się do niej włączamy. Kształtowanie w duchu Bożym naszych dzieci od najmłodszych lat to nasz obowiązek i najważniejszy cel naszego życia. Dlatego musimy czynić wszystko, co w naszej mocy, aby ocalić dzieci od zgorszenia, a szkoła to przecież drugi dom naszych dzieci. Szczęść Boże dla Waszej pięknej pracy! Prosimy o modlitwę w obliczu choroby nowotworowej, z którą musimy się zmagać w naszej Rodzinie.
Agnieszka i Witold z Podkarpacia
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Dziękuję za wszystkie otrzymane od Państwa materiały, które sobie bardzo cenię i które zajmują w moim domu szczególne miejsce. Postanowiłam też napisać, by dać świadectwo. Moje pierwsze badania medyczne wypadły niekorzystnie, później nastąpiła biopsja i „wielkie czekanie”. Cały czas nie traciłam nadziei. Wszystko zawierzyłam Bogu i Maryi, modląc się jednocześnie nowenną do św. Ojca Pio, którego to obrazek i relikwie dostałam od Was. Zaraz potem odebrałam wiadomość, że nie mam komórek rakowych. Dziękuję Bogu, Maryi i św. Ojcu Pio za łaskę zdrowia, a Wam za dzieło, które prowadzicie. Niech dobry Pan Bóg błogosławi w Waszej wspaniałej pracy… Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!
Renata
Szanowny Panie Redaktorze, Szanowny Panie Prezesie
Zdaję sobie sprawę, że chwilę się nie odzywałam, ale było to spowodowane moją niedyspozycją, którą odczuwam od zeszłego roku. Miałam nadzieję na poprawę. Niestety, poważny wiek spowodował moją niepełnosprawność ruchową. Bardzo mi trudno zachować pionową postawę i równowagę, dlatego w domu mam dokładnie wytyczony bezpieczny obszar poruszania się, a na zewnątrz metalowy wózek, który umożliwia mi poruszanie się na niewielkich dystansach. Z powodu wielu ograniczeń i zmian, wiele spraw przejęły moje dzieci. Teraz niestety ze względów zdrowotnych obawiam się, że będę zmuszona opuścić Stowarzyszenie i „Przymierze…”, o czym jest mi trudno i przykro pisać i mówić. Przyzwyczaiłam się bowiem do kontaktów z Wami poprzez wsparcie, lektury, dyskusje na aktualnie zamieszczane tematy, możliwość uczestnictwa w spotkaniach „Przymierza z Maryją” i liczne okazje do podzielenia się z bliźnimi efektami moich praktyk religijnych i możliwością wykazania się religijną postawą.
Dla mnie osobiście wspieranie „Przymierza…” jako największego pisma dla katolików w Polsce było i jest satysfakcjonujące i ważne. Nie bez znaczenia są osobistości od lat związane i utożsamiane z pismem. Redaktor naczelny we wstępie do każdego egzemplarza zapoznaje z jego tematyką, ale też akcentuje najważniejsze przesłania obecnej chwili, tj. że wszystkie aktualne wydarzenia nie mogą przesłaniać faktu w jakich czasach żyjemy obecnie i co jest naszym teraźniejszym obowiązkiem. Cenię także postawę Prezesa Stowarzyszenia, p. Sławomira Olejniczaka za pracowitość, energię i siłę działania. Niebanalne formy imiennego i adresowego sposobu komunikowania się też mają wielu zwolenników i entuzjastów. A w piśmie szczególną uwagę przykuwają: temat główny, święte wzory, kampanie, lektury duchowe, felietony, problemy. Ciekawa tematyka poszerza grono Czytelników.
Kończąc, pragnę złożyć na ręce Pana Prezesa oraz Pana Redaktora i całej Redakcji moje podziękowania i pozdrowienia. Życzę dużo wytrwałości i siły w działaniu. Pragnę też zapewnić o swojej modlitwie w Waszej intencji i intencji Przyjaciół. Szczęść Boże!
Zofia
Od Redakcji:
Szanowna Pani Zofio!
Z całego serca dziękujemy za Pani piękne, pełne serdeczności i szczerości słowa. To dla nas zaszczyt, że mogliśmy być częścią Pani codzienności i duchowej drogi przez tak długi czas. Mimo wszelkich trudności, ufamy, że nadal będziemy mieć ze sobą kontakt! Dziękujemy za Pani zapewnienie o modlitwie. Prosimy również przyjąć nasze modlitwy i życzenia wszelkich łask Bożych, szczególnie w tym wymagającym czasie. Niech Matka Najświętsza otacza Panią swoją opieką, a Duch Święty napełnia siłą, pokojem i nadzieją.
Z wdzięcznością i szacunkiem
Redakcja „Przymierza z Maryją” oraz Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi
Szczęść Boże!
Bardzo dziękuję Stowarzyszeniu Ks. Piotra Skargi za obfite, mądre, rozsądne i aktualne tematy poruszane w korespondencji i wydawnictwach, przypominające wielokrotnie ważne wydarzenia historyczne, ważne zdarzenia utwierdzające w człowieku głęboko wierzącym i myślącym rzeczywistą prawdę, że nasza wiara opiera się na ufności, że Pan Bóg działa w naszym imieniu i z wielką mocą, że prowadzi nas dobrymi drogami. Jest to bardzo ważne, że Prezes Stowarzyszenia i Redakcja „Przymierza z Maryją” swoją pracą stale wzmacniają i przypominają o obecności Pana Boga w naszym życiu. Ufam, dziękuję i proszę o dalsze wskazówki prowadzące do dobrego i mądrego działania. Serdecznie pozdrawiam i życzę dużo cierpliwości i zdrowia w działalności!
Cecylia z Poznania
