Chorał gregoriański można śpiewać tak jak benedyktyni z Solesmes – dźwiękiem idealnie czystym, niebiańskim, doskonale zharmonizowanym. Można też śpiewać, jak brytyjski zespół Voces8 – współcześnie, urzekając idealnie zestrojoną barwą. Ale można też tak jak Jerycho, czyli z trzewi, z serca, po męsku. 2 marca 2019 roku ukazała się najnowsza płyta zespołu – Golgotha.
Pismo Święte powiada, że od dźwięku trąb kapłanów rozpadły się grube mury Jerycha. Nieprzypadkowa nazwa zespołu powołanego do życia w 2014 roku zdradza, jaką muzyczną drogę obrał jego szef – Bartosz Izbicki, muzykolog od ponad 20 lat zajmujący się tradycją chorału na ziemiach polskich, uczeń Marcela Pérèsa, jednego z najważniejszych „archeologów” dawnej sztuki wokalnej.
Siła głosu, szczerego i autentycznego ma porwać słuchaczy i zbliżyć ich do duchowego ideału chorału, będącego przede wszystkim modlitwą, a nie muzyką przeznaczoną do koncertowania.
Poruszająca Golgotha
Jerycho odszukuje muzyczne zabytki. Częściowo odtwarza ich historyczną postać, ale nie to jest najważniejsze. Najistotniejszy jest cel – osiągnięcie takiego brzmienia, aby słuchacz był poruszony do głębi. Między innymi dlatego do śpiewu jednogłosowego Izbicki dokomponowuje głosy i przekazuje utwory zarówno z kręgu chorału gregoriańskiego, jak i ludowe, wskazując, że chorał na ziemiach polskich nie był śpiewany zawsze jednogłosowo.
Golgotha to ukłon zespołu Jerycho w kierunku tradycji muzyki pasyjnej. Kompozycja krążka ułożona jest tak, by poprowadzić słuchacza przez kluczowe wydarzenia Męki Pańskiej – od krwawej modlitwy w Ogrójcu (kurpiowska melodia tradycyjna Klęczy w Ogrójcu, modli się Ojcu) po lament maryjny Cum autem – „Gdy zaś przybyłam na miejsce, gdzie miano ukrzyżować Syna mojego, postawiono Go pośród całego ludu. Jego najświętsze Ciało, odarte z szat, pozostawiono nagim”.
Szczególnie poruszająco brzmi melodia zaczerpnięta ze śpiewnika ks. Michała Mioduszewskiego z 1838 roku Dobranoc, Głowo święta, którą rzewnie i bardzo szlachetnie wykonuje Paweł Szczyciński. Te tradycyjne, w niektórych kościołach wciąż śpiewane melodie pokazują ciągłość pewnej tradycji liturgicznej. Dowodzą, że dobrze wykonana muzyka tradycyjna może łączyć się z melodiami chorałowymi. Warunek jest jeden – potrzeba do tego tak mocnych głosów, jakie ma dziewięciu wokalistów Jerycha.
Żałość, boleść i… pewność Zmartwychwstania
„W repertuarze pasyjnym urzeczywistnia się współcierpienie śpiewem (Jacek Jackowski). Śpiewy te, przepełnione głębokim ludzkim compassionis wobec umarłego Chrystusa, są też swoistą powinnością czuwania przy Nim, jak przy zmarłym podczas Pustych Nocy. I choć dramatyzm ich treści jest ogromny, to wraz ze śpiewem płynie z nich kontemplacyjny spokój – żałość i boleść jest równoważona przez pewność nadziei Zmartwychwstania. Tak śpiewa te pieśni Jerycho, tak je słyszę i współodczuwam, współ‑śpiewam (w duszy) z mocnymi, przejmującymi męskimi głosami” – pisze etnomuzykolog dr Weronika Grozdew‑Kołacińska w książeczce dołączonej do płyty.
Tymczasem z właściwą sobie skromnością Bartosz Izbicki przyznawał w wywiadzie dla Radia Kraków, że zarówno on, jak i członkowie Jerycha po prostu tę muzykę lubią śpiewać i lubią także sposób, w jaki ją wykonują.
Wam, Drodzy Przyjaciele, serdecznie tę płytę polecamy, szczególnie na okres Wielkopostny. Jeszcze goręcej polecamy koncerty Jerycha na żywo, bo to zupełnie inne, głębsze doświadczenie.
Bogarodzica…
Z pewnością może Was także zainteresować płyta Bogarodzica, na której Jerycho zgromadziło szereg maryjnych utworów, w tym dwa różne wykonania pieśni tytułowej – tradycyjne chorałowe i renesansowe, z graduału dominikańskiego, autorstwa ojca Błażeja Dereya. Wersja ta ostro skrytykowana przez ks. Hieronima Feichta, przez długi czas pozostająca w zapomnieniu czekała na swoich odkrywców. W Bartoszu Izbickim i jego zespole ich odnalazła – od tego nagrania nie sposób się oderwać.
Zarówno Golgotha, jak i Bogarodzica ukazała się nakładem Fundacji inCanto z Krakowa, która stawia sobie za cel wskrzeszanie piękna musica sacra i przywrócenie zachwytu nad muzyczną oprawą liturgii. Obie płyty w tę misję się wpisują.
Mateusz Ciupka
Kilka dni przed Świętami Wielkanocnymi redakcję „Przymierza z Maryją” odwiedzili Państwo Anna i Jerzy Kasperczykowie z Krakowa, którzy wspierają Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi od początku jego istnienia. – Prowadzicie Państwo dobrą działalność. Wiem, że teraz jest ciężej, ale z pomocą Bożą…, bo inaczej się nie da – mówi pani Anna.
– Do Apostolatu Fatimy należymy wspólnie z mężem od 2001 roku – kontynuuje. To się stało tak, że listonosz przyniósł do naszej pracy ulotkę Stowarzyszenia. Zainteresowaliśmy się i napisaliśmy…
Aktywni Dobrodzieje Stowarzyszenia
– Bierzemy udział w kampaniach organizowanych przez Stowarzyszenie i modlimy się, wykorzystując otrzymane materiały. Wzięliśmy też udział w akcji, podczas której zbierano pieniądze na wykupienie i remont siedziby Stowarzyszenia przy ul. Augustiańskiej w Krakowie – dodaje pan Jerzy. – Parę lat temu byliśmy na ul. Augustiańskiej podczas peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej – dopowiada pani Anna. – Ja osobiście byłam też gościem na jednym z Kongresów Konserwatywnych, który odbywał się w Krakowie przy ul. Sławkowskiej. To było bardzo przyjemne doświadczenie. Do wspierania Stowarzyszenia wciągnęliśmy naszą mamę, która obecnie ma już 96 lat, ale wciąż otrzymuje i czyta „Przymierze z Maryją”. [...]
[Pełny tekst w wydaniu papierowym]
Szanowny Panie Prezesie!
Jestem osobą wiekową (88 lat), schorowaną – o bardzo niewielkich możliwościach działania. Od lat jestem zwolenniczką działalności Pana oraz Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi. Dziękuję Panu Bogu za Pana osobę, modlę się od kilkunastu lat o powodzenie Waszych akcji. W życiu wiele przeżyłam i widziałam, mogę więc obiektywnie ocenić Waszą działalność. Wyrażam więc mój ogromny szacunek za wszystko, czego dokonujecie. Dziękuję za Wasze pisma, w szczególności za „Przymierze z Maryją” oraz za inne materiały. Jestem także szczególnie wdzięczna za Waszą akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”, która nasuwa pytanie: Dokąd zmierzasz Polsko? Panie Prezesie – oby Pan Bóg dał Panu dużo zdrowia i siły!
Joanna z Bytomia
Szczęść Boże!
Dziękujemy Państwu za akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”. Cieszymy się, że została podjęta taka inicjatywa. Chętnie się do niej włączamy. Kształtowanie w duchu Bożym naszych dzieci od najmłodszych lat to nasz obowiązek i najważniejszy cel naszego życia. Dlatego musimy czynić wszystko, co w naszej mocy, aby ocalić dzieci od zgorszenia, a szkoła to przecież drugi dom naszych dzieci. Szczęść Boże dla Waszej pięknej pracy! Prosimy o modlitwę w obliczu choroby nowotworowej, z którą musimy się zmagać w naszej Rodzinie.
Agnieszka i Witold z Podkarpacia
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Dziękuję za wszystkie otrzymane od Państwa materiały, które sobie bardzo cenię i które zajmują w moim domu szczególne miejsce. Postanowiłam też napisać, by dać świadectwo. Moje pierwsze badania medyczne wypadły niekorzystnie, później nastąpiła biopsja i „wielkie czekanie”. Cały czas nie traciłam nadziei. Wszystko zawierzyłam Bogu i Maryi, modląc się jednocześnie nowenną do św. Ojca Pio, którego to obrazek i relikwie dostałam od Was. Zaraz potem odebrałam wiadomość, że nie mam komórek rakowych. Dziękuję Bogu, Maryi i św. Ojcu Pio za łaskę zdrowia, a Wam za dzieło, które prowadzicie. Niech dobry Pan Bóg błogosławi w Waszej wspaniałej pracy… Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!
Renata
Szanowny Panie Redaktorze, Szanowny Panie Prezesie
Zdaję sobie sprawę, że chwilę się nie odzywałam, ale było to spowodowane moją niedyspozycją, którą odczuwam od zeszłego roku. Miałam nadzieję na poprawę. Niestety, poważny wiek spowodował moją niepełnosprawność ruchową. Bardzo mi trudno zachować pionową postawę i równowagę, dlatego w domu mam dokładnie wytyczony bezpieczny obszar poruszania się, a na zewnątrz metalowy wózek, który umożliwia mi poruszanie się na niewielkich dystansach. Z powodu wielu ograniczeń i zmian, wiele spraw przejęły moje dzieci. Teraz niestety ze względów zdrowotnych obawiam się, że będę zmuszona opuścić Stowarzyszenie i „Przymierze…”, o czym jest mi trudno i przykro pisać i mówić. Przyzwyczaiłam się bowiem do kontaktów z Wami poprzez wsparcie, lektury, dyskusje na aktualnie zamieszczane tematy, możliwość uczestnictwa w spotkaniach „Przymierza z Maryją” i liczne okazje do podzielenia się z bliźnimi efektami moich praktyk religijnych i możliwością wykazania się religijną postawą.
Dla mnie osobiście wspieranie „Przymierza…” jako największego pisma dla katolików w Polsce było i jest satysfakcjonujące i ważne. Nie bez znaczenia są osobistości od lat związane i utożsamiane z pismem. Redaktor naczelny we wstępie do każdego egzemplarza zapoznaje z jego tematyką, ale też akcentuje najważniejsze przesłania obecnej chwili, tj. że wszystkie aktualne wydarzenia nie mogą przesłaniać faktu w jakich czasach żyjemy obecnie i co jest naszym teraźniejszym obowiązkiem. Cenię także postawę Prezesa Stowarzyszenia, p. Sławomira Olejniczaka za pracowitość, energię i siłę działania. Niebanalne formy imiennego i adresowego sposobu komunikowania się też mają wielu zwolenników i entuzjastów. A w piśmie szczególną uwagę przykuwają: temat główny, święte wzory, kampanie, lektury duchowe, felietony, problemy. Ciekawa tematyka poszerza grono Czytelników.
Kończąc, pragnę złożyć na ręce Pana Prezesa oraz Pana Redaktora i całej Redakcji moje podziękowania i pozdrowienia. Życzę dużo wytrwałości i siły w działaniu. Pragnę też zapewnić o swojej modlitwie w Waszej intencji i intencji Przyjaciół. Szczęść Boże!
Zofia
Od Redakcji:
Szanowna Pani Zofio!
Z całego serca dziękujemy za Pani piękne, pełne serdeczności i szczerości słowa. To dla nas zaszczyt, że mogliśmy być częścią Pani codzienności i duchowej drogi przez tak długi czas. Mimo wszelkich trudności, ufamy, że nadal będziemy mieć ze sobą kontakt! Dziękujemy za Pani zapewnienie o modlitwie. Prosimy również przyjąć nasze modlitwy i życzenia wszelkich łask Bożych, szczególnie w tym wymagającym czasie. Niech Matka Najświętsza otacza Panią swoją opieką, a Duch Święty napełnia siłą, pokojem i nadzieją.
Z wdzięcznością i szacunkiem
Redakcja „Przymierza z Maryją” oraz Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi
Szczęść Boże!
Bardzo dziękuję Stowarzyszeniu Ks. Piotra Skargi za obfite, mądre, rozsądne i aktualne tematy poruszane w korespondencji i wydawnictwach, przypominające wielokrotnie ważne wydarzenia historyczne, ważne zdarzenia utwierdzające w człowieku głęboko wierzącym i myślącym rzeczywistą prawdę, że nasza wiara opiera się na ufności, że Pan Bóg działa w naszym imieniu i z wielką mocą, że prowadzi nas dobrymi drogami. Jest to bardzo ważne, że Prezes Stowarzyszenia i Redakcja „Przymierza z Maryją” swoją pracą stale wzmacniają i przypominają o obecności Pana Boga w naszym życiu. Ufam, dziękuję i proszę o dalsze wskazówki prowadzące do dobrego i mądrego działania. Serdecznie pozdrawiam i życzę dużo cierpliwości i zdrowia w działalności!
Cecylia z Poznania