Słowo kapłana
 
Godny wypoczynek
Dzień odpoczynku został ustanowiony przez Stwórcę już w Starym Testamencie. Pan Bóg powiedział do ludu izraelskiego na pustyni: Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana Boga twego. W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął (Wj 20, 9, 11a).
Wiemy, dlaczego Kościół świętuje niedzielę, a nie sobotę i nie będziemy się tutaj nad tym rozwodzić. Zastanówmy się jednak nad samym problemem odpoczynku, czy można odpoczywać dobrze, a kiedy nasz odpoczynek jest niewłaściwy? Aby odpowiedzieć na te pytania, przypomnijmy cele odpoczynku chrześcijańskiego.
Pierwszym celem odpoczynku katolika jest wykorzystanie wolnego dnia, czy też wielu dni, jak w czasie wakacji, na chwałę Bożą. Powinniśmy nadrobić w ciągu wolnego czasu nasze zaległości w zdobywaniu wiedzy o Bogu, zaległości w modlitwie. W dni świąteczne najpierw obowiązuje nas oczywiście Msza Święta. W wakacje postąpilibyśmy chwalebnie uczęszczając na Mszę Św. codziennie. Możemy też postarać się o umocnienie naszej wiary przez odpowiednią lekturę. Możemy znaleźć czas na czytanie książek i prasy o treści religijnej. Możemy sięgnąć do katechizmu i w ten sposób odpowiedzieć sobie na pewne pytania. Kiedy pracujemy, nie zawsze znajdujemy czas na kontakt z katolicką prasą czy książką. Znękani ciągłym pośpiechem w ciągu roku, potrzebujemy wyciszenia. Zauważmy z radością piękno świata stworzonego przez Boga, majestat gór, głębię mórz, piękno drzew leśnych odbijających się od błękitu nieba. Tak rzadko zwracamy uwagę na takie sprawy. Kiedy w naszej duszy zagości spokój, bezpieczeństwo, zapragniemy rozmawiać z Tym, który to wszystko stworzył. Podziw dla natury obudzi w nas miłość do Stwórcy. Wtedy możemy sięgnąć po Pismo Święte, różaniec i pogrążyć się w modlitwie. Takie chwile wleją w nasze dusze więcej spokoju i odprężenia. Świat jest najpiękniejszą księgą, która nam mówi o Bogu, Jego mądrości, dobroci, potędze. Ta księga jest dla nas otwarta na co dzień, ale nie zauważamy jej, gnani ciągłym pośpiechem, nerwową atmosferą dnia codziennego. Dopiero czas odpoczynku pomoże nam zwrócić uwagę na piękno i celowość stworzeń, a przez to umocni w nas wiarę i wdzięczność dla Twórcy tego, co nas otacza.
Ponadto pamiętajmy, że okres odpoczynku jest czasem, w którym powinniśmy w sposób szczególny zadbać o nas samych i o naszych najbliższych. Kiedy pracujemy, rzadko znajdujemy czas, żeby pobyć chwilę "sami ze sobą". Ciągle ogarnia nas wszechobecny pośpiech i hałas. Dlatego, dla naszej higieny psychicznej, nie strońmy od ciszy. Nie szukajmy miejsc zatłoczonych, głośnych, gdzie trudno o chwilę spokoju. Jedna pani mówiła: Zawezmę się, będę się rozpychać łokciami, walczyć o kawałek wolnego miejsca na plaży, ale przynajmniej wypocznę. I co to za wypoczynek? Wielu ludzi "kolekcjonuje" modne uzdrowiska za ciężkie pieniądze, najczęściej zagraniczne, po to, by potem móc się pochwalić w pracy: W tym roku spędziłam urlop w... Czy taka osoba rzeczywiście wypoczęła...?
Nie szukajmy drogich, egzotycznych miejsc. Nasz kraj ma niepowtarzalnie piękne zakątki, tylko chciejmy je dostrzec. Ponieważ w pracy najczęściej mamy za mało ruchu albo obciążamy tylko pewne grupy mięśni, bardzo ważne jest dla naszego zdrowia zażywanie ruchu. Oczywiście, nie chodzi o jakieś "katowanie się", bo to może przynieść więcej szkody niż pożytku, ale o roztropną dawkę ruchu, który przywróci naszemu znużonemu ciału więcej sprawności, pomoże nam głębiej oddychać.
Jak widzimy, Pan Bóg nakazał człowiekowi odpoczywać, co wcale nie znaczy: leżeć na kanapie i patrzeć w telewizor. Odpoczynek również jest zadaniem, bo w ten sposób mamy odnowić naszego ducha i zregenerować nasze ciało, by potem z ochotą wracać do zwykłych zajęć. Jeżeli nauczymy się dobrze wypoczywać, to potem będziemy także dobrze pracować. Jeżeli nasz odpoczynek będzie byle jaki, to taka sama będzie potem nasza praca.
Katolik nie ma wakacji od swojego powołania. Tym naszym wspólnym powołaniem jest przeżywanie wszystkiego na chwałę Bożą - tak czas pracy, jak i czas odpoczynku. Mens sana in corpore sano - mawiali starożytni, w zdrowym ciele - zdrowy duch. To prawda. Ale tylko wtedy, gdy prawdą będzie odwrócenie tego przysłowia: Cum mens sana, et corpus sanum. Tylko wtedy, kiedy duch zdrowy, zdrowym będzie także nasze ciało, bo nie będziemy go niszczyć przez bezczynność, pijaństwo i inne nadużycia.
Niech Matka Najświętsza wyprosi nam spokojny, zdrowy, bezpieczny i pełen Boga wypoczynek.


Ks. Adam Martyna


NAJNOWSZE WYDANIE:
Królowa Apostołów
Ten numer naszego pisma poświęciliśmy w dużej mierze Kościołowi Apostolskiemu oraz Maryi, która jest Królową Apostołów i wszystkich dusz apostolskich. Zatem także w tym aspekcie Matka Boża jest naszą Królową, bo przecież każdy z nas, ochrzczonych, jest powołany do apostolstwa, do świadczenia o wierze katolickiej słowem i czynem.

UWAGA!
Przymierze z Maryją
WYSYŁAMY
BEZPŁATNIE!
 
Dotknięcie Karoliny

Kilka dni przed Świętami Wielkanocnymi redakcję „Przymierza z Maryją” odwiedzili Państwo Anna i Jerzy Kasperczykowie z Krakowa, którzy wspierają Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi od początku jego istnienia. – Prowadzicie Państwo dobrą działalność. Wiem, że teraz jest ciężej, ale z pomocą Bożą…, bo inaczej się nie da – mówi pani Anna.

 

– Do Apostolatu Fatimy należymy wspólnie z mężem od 2001 roku – kontynuuje. To się stało tak, że listonosz przyniósł do naszej pracy ulotkę Stowarzyszenia. Zainteresowaliśmy się i napisaliśmy…

Aktywni Dobrodzieje Stowarzyszenia


– Bierzemy udział w kampaniach organizowanych przez Stowarzyszenie i modlimy się, wykorzystując otrzymane materiały. Wzięliśmy też udział w akcji, podczas której zbierano pieniądze na wykupienie i remont siedziby Stowarzyszenia przy ul. Augustiańskiej w Krakowie
– dodaje pan Jerzy. – Parę lat temu byliśmy na ul. Augustiańskiej podczas peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej – dopowiada pani Anna. – Ja osobiście byłam też gościem na jednym z Kongresów Konserwatywnych, który odbywał się w Krakowie przy ul. Sławkowskiej. To było bardzo przyjemne doświadczenie. Do wspierania Stowarzyszenia wciągnęliśmy naszą mamę, która obecnie ma już 96 lat, ale wciąż otrzymuje i czyta „Przymierze z Maryją”. [...]

 

[Pełny tekst w wydaniu papierowym]


Listy od Przyjaciół
 
Listy

Szanowny Panie Prezesie!

Jestem osobą wiekową (88 lat), schorowaną – o bardzo niewielkich możliwościach działania. Od lat jestem zwolenniczką działalności Pana oraz Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi. Dziękuję Panu Bogu za Pana osobę, modlę się od kilkunastu lat o powodzenie Waszych akcji. W życiu wiele przeżyłam i widziałam, mogę więc obiektywnie ocenić Waszą działalność. Wyrażam więc mój ogromny szacunek za wszystko, czego dokonujecie. Dziękuję za Wasze pisma, w szczególności za „Przymierze z Maryją” oraz za inne materiały. Jestem także szczególnie wdzięczna za Waszą akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”, która nasuwa pytanie: Dokąd zmierzasz Polsko? Panie Prezesie – oby Pan Bóg dał Panu dużo zdrowia i siły!

Joanna z Bytomia

 

Szczęść Boże!

Dziękujemy Państwu za akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”. Cieszymy się, że została podjęta taka inicjatywa. Chętnie się do niej włączamy. Kształtowanie w duchu Bożym naszych dzieci od najmłodszych lat to nasz obowiązek i najważniejszy cel naszego życia. Dlatego musimy czynić wszystko, co w naszej mocy, aby ocalić dzieci od zgorszenia, a szkoła to przecież drugi dom naszych dzieci. Szczęść Boże dla Waszej pięknej pracy! Prosimy o modlitwę w obliczu choroby nowotworowej, z którą musimy się zmagać w naszej Rodzinie.

Agnieszka i Witold z Podkarpacia

 

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Dziękuję za wszystkie otrzymane od Państwa materiały, które sobie bardzo cenię i które zajmują w moim domu szczególne miejsce. Postanowiłam też napisać, by dać świadectwo. Moje pierwsze badania medyczne wypadły niekorzystnie, później nastąpiła biopsja i „wielkie czekanie”. Cały czas nie traciłam nadziei. Wszystko zawierzyłam Bogu i Maryi, modląc się jednocześnie nowenną do św. Ojca Pio, którego to obrazek i relikwie dostałam od Was. Zaraz potem odebrałam wiadomość, że nie mam komórek rakowych. Dziękuję Bogu, Maryi i św. Ojcu Pio za łaskę zdrowia, a Wam za dzieło, które prowadzicie. Niech dobry Pan Bóg błogosławi w Waszej wspaniałej pracy… Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!

Renata

 

Szanowny Panie Redaktorze, Szanowny Panie Prezesie

Zdaję sobie sprawę, że chwilę się nie odzywałam, ale było to spowodowane moją niedyspozycją, którą odczuwam od zeszłego roku. Miałam nadzieję na poprawę. Niestety, poważny wiek spowodował moją niepełnosprawność ruchową. Bardzo mi trudno zachować pionową postawę i równowagę, dlatego w domu mam dokładnie wytyczony bezpieczny obszar poruszania się, a na zewnątrz metalowy wózek, który umożliwia mi poruszanie się na niewielkich dystansach. Z powodu wielu ograniczeń i zmian, wiele spraw przejęły moje dzieci. Teraz niestety ze względów zdrowotnych obawiam się, że będę zmuszona opuścić Stowarzyszenie i „Przymierze…”, o czym jest mi trudno i przykro pisać i mówić. Przyzwyczaiłam się bowiem do kontaktów z Wami poprzez wsparcie, lektury, dyskusje na aktualnie zamieszczane tematy, możliwość uczestnictwa w spotkaniach „Przymierza z Maryją” i liczne okazje do podzielenia się z bliźnimi efektami moich praktyk religijnych i możliwością wykazania się religijną postawą.

Dla mnie osobiście wspieranie „Przymierza…” jako największego pisma dla katolików w Polsce było i jest satysfakcjonujące i ważne. Nie bez znaczenia są osobistości od lat związane i utożsamiane z pismem. Redaktor naczelny we wstępie do każdego egzemplarza zapoznaje z jego tematyką, ale też akcentuje najważniejsze przesłania obecnej chwili, tj. że wszystkie aktualne wydarzenia nie mogą przesłaniać faktu w jakich czasach żyjemy obecnie i co jest naszym teraźniejszym obowiązkiem. Cenię także postawę Prezesa Stowarzyszenia, p. Sławomira Olejniczaka za pracowitość, energię i siłę działania. Niebanalne formy imiennego i adresowego sposobu komunikowania się też mają wielu zwolenników i entuzjastów. A w piśmie szczególną uwagę przykuwają: temat główny, święte wzory, kampanie, lektury duchowe, felietony, problemy. Ciekawa tematyka poszerza grono Czytelników.

Kończąc, pragnę złożyć na ręce Pana Prezesa oraz Pana Redaktora i całej Redakcji moje podziękowania i pozdrowienia. Życzę dużo wytrwałości i siły w działaniu. Pragnę też zapewnić o swojej modlitwie w Waszej intencji i intencji Przyjaciół. Szczęść Boże!

Zofia

 

Od Redakcji:

Szanowna Pani Zofio!

Z całego serca dziękujemy za Pani piękne, pełne serdeczności i szczerości słowa. To dla nas zaszczyt, że mogliśmy być częścią Pani codzienności i duchowej drogi przez tak długi czas. Mimo wszelkich trudności, ufamy, że nadal będziemy mieć ze sobą kontakt! Dziękujemy za Pani zapewnienie o modlitwie. Prosimy również przyjąć nasze modlitwy i życzenia wszelkich łask Bożych, szczególnie w tym wymagającym czasie. Niech Matka Najświętsza otacza Panią swoją opieką, a Duch Święty napełnia siłą, pokojem i nadzieją.

Z wdzięcznością i szacunkiem
Redakcja „Przymierza z Maryją” oraz Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi

 

Szczęść Boże!

Bardzo dziękuję Stowarzyszeniu Ks. Piotra Skargi za obfite, mądre, rozsądne i aktualne tematy poruszane w korespondencji i wydawnictwach, przypominające wielokrotnie ważne wydarzenia historyczne, ważne zdarzenia utwierdzające w człowieku głęboko wierzącym i myślącym rzeczywistą prawdę, że nasza wiara opiera się na ufności, że Pan Bóg działa w naszym imieniu i z wielką mocą, że prowadzi nas dobrymi drogami. Jest to bardzo ważne, że Prezes Stowarzyszenia i Redakcja „Przymierza z Maryją” swoją pracą stale wzmacniają i przypominają o obecności Pana Boga w naszym życiu. Ufam, dziękuję i proszę o dalsze wskazówki prowadzące do dobrego i mądrego działania. Serdecznie pozdrawiam i życzę dużo cierpliwości i zdrowia w działalności!

Cecylia z Poznania