W obecnej sytuacji, gdy wielu młodych ludzi odchodzi od wiary katolickiej, a niektórzy chcą wręcz zamanifestować swą apostazję, Krucjata Młodzi w Życiu Publicznym działająca przy Stowarzyszeniu im. ks. Piotra Skargi rozpoczęła nową akcję. Choć jej forma wydaje się być atrakcyjna przede wszystkim dla młodych ludzi, uczestniczą w niej wszyscy Polacy, którzy nie wstydzą się swej wiary.
W ramach akcji rozprowadzane są breloki z wizerunkiem krzyża i hasłem: „Nie wstydzę się Jezusa” oraz cytatem z Ewangelii św. Mateusza: Kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem (Mt 10,33). Każdy posiadacz breloka powinien nosić go w widocznym miejscu, świadcząc tym samym o swej wierności Chrystusowi.
W chwili zamknięcia tego numeru „Przymierza z Maryją” rozprowadzonych zostało w całym kraju już ponad 250 tysięcy breloków, a na internetowym portalu społecznościowym Facebook kampanię tę popiera prawie dwa tysiące osób!
Celem akcji jest przebudzenie sumień Polaków i dodanie naszym rodakom odwagi, aby nie wstydzili się i nie obawiali przyznać, że wierzą w Boga. Pamiętajmy, że nawet św. Piotr zaparł się swego Mistrza. Zrobił to ze strachu. Ale chwilę potem zrozumiał swój błąd i gorzko zapłakał…
Dlatego nie bójmy się! Stańmy do walki z własnym strachem, wstydem czy obojętnością. Nasza zdecydowana postawa doda innym odwagi i nakłoni ich do odważnego wyznania wiary w Jezusa Chrystusa.
Jak można włączyć się do tej akcji? Zamawiając brelok i nosząc go w widocznym miejscu, a także wypełniając przynajmniej jeden duchowy uczynek miłosierdzia dziennie. To niezwykle istotne, żeby to był uczynek miłosierny co do duszy, ponieważ obecnie miłosierdzie jest niestety redukowane prawie wyłącznie do jałmużny, związanej z zaspokojeniem materialnych potrzeb człowieka.
Może jesteś zaskoczony, Drogi Czytelniku, i masz wątpliwości, o jakie uczynki chodzi. Pozwól więc, że je przypomnimy w formie mini-poradnika. Niech to będzie nasza broń…
Napominaj grzeszących
Jeśli ktoś otwarcie atakuje w Twojej obecności Kościół katolicki albo publicznie zachęca do grzechu, upomnij go. Nawet gdyby Cię to naraziło na drwiny i szykany innych osób, nie wstydź się. Dzięki Twojej zdecydowanej postawie taka osoba ma szansę na nawrócenie.
Pouczaj nieumiejętnych
Wielokrotnie słyszałeś rozmaite kłamstwa na temat prawd wiary czy Bożych przykazań. Osoby rozpowszechniające takie informacje to bardzo często ofiary religijnej ignorancji, które swoje „poglądy” zaczerpnęły ze źródeł antychrześcijańskich. W takich przypadkach jasno wyłóż prawdy wiary albo Boże przykazania. To może być dla nich wielka pomoc duchowa.
Udzielaj dobrych rad wątpiącym
Spotykasz ludzi, którzy wątpią w istnienie Boga, a nawet sens swojego życia? Reaguj! Często wystarczy pokazać im perspektywę, że jest się kimś niepowtarzalnym, stworzonym na obraz i podobieństwo Boże, a celem życia jest osiągnięcie zbawienia.
Wątpliwości zazwyczaj są efektem rozczarowań, że życie nie jest tak idealne, jakbyśmy tego pragnęli…
Pocieszaj strapionych
Masz kontakt z ludźmi, którzy wpadli w depresję… W takich przypadkach życzliwe słowo wsparcia, przyjacielska rozmowa albo wspólne wyjście na kawę lub herbatę, mogą przyczynić się do podniesienia tej osoby na duchu.
Cierpliwie znoś krzywdy
Otwarte przyznawanie się do Pana Jezusa nie chroni przed ludzką złością. Znajdą się tacy, którzy będą z Ciebie szydzić. W takich sytuacjach zachowaj spokój. Stań ponad tym wszystkim. Nie oznacza to, że masz zrezygnować z prawa do obrony słownej czy fizycznej, ale broniąc się nie ulegaj negatywnym emocjom, które taka sytuacja w Tobie może wywołać.
Chętnie daruj urazy
Wyrządzona krzywda pozostawia często uraz i niechęć do osoby, która ją wyrządziła. Jeżeli jej nie przebaczysz, to jad goryczy cały czas będzie Cię zatruwał. Nie zawsze musisz się z tą osobą bratać, jeśli jednak w głębi duszy jej przebaczysz, uwolnisz się od zła, a może nawet pomożesz jej się nawrócić.
Módl się za żywych i umarłych
Ten uczynek możesz spełniać zawsze i wszędzie. Wybierz sobie w duchu jedną osobę, o której wiesz, że jest wrogo nastawiona do wiary katolickiej i odmawiaj codziennie np. Koronkę do Bożego Miłosierdzia w intencji jej nawrócenia. Wytrwała modlitwa czyni cuda! W sytuacjach szczególnego epatowania złem odmawiaj też Różaniec oraz egzorcyzm do św. Michała Archanioła.
BB
Ten numer naszego pisma poświęciliśmy w dużej mierze Kościołowi Apostolskiemu oraz Maryi, która jest Królową Apostołów i wszystkich dusz apostolskich. Zatem także w tym aspekcie Matka Boża jest naszą Królową, bo przecież każdy z nas, ochrzczonych, jest powołany do apostolstwa, do świadczenia o wierze katolickiej słowem i czynem.
Kilka dni przed Świętami Wielkanocnymi redakcję „Przymierza z Maryją” odwiedzili Państwo Anna i Jerzy Kasperczykowie z Krakowa, którzy wspierają Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi od początku jego istnienia. – Prowadzicie Państwo dobrą działalność. Wiem, że teraz jest ciężej, ale z pomocą Bożą…, bo inaczej się nie da – mówi pani Anna.
– Do Apostolatu Fatimy należymy wspólnie z mężem od 2001 roku – kontynuuje. To się stało tak, że listonosz przyniósł do naszej pracy ulotkę Stowarzyszenia. Zainteresowaliśmy się i napisaliśmy…
Aktywni Dobrodzieje Stowarzyszenia
– Bierzemy udział w kampaniach organizowanych przez Stowarzyszenie i modlimy się, wykorzystując otrzymane materiały. Wzięliśmy też udział w akcji, podczas której zbierano pieniądze na wykupienie i remont siedziby Stowarzyszenia przy ul. Augustiańskiej w Krakowie – dodaje pan Jerzy. – Parę lat temu byliśmy na ul. Augustiańskiej podczas peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej – dopowiada pani Anna. – Ja osobiście byłam też gościem na jednym z Kongresów Konserwatywnych, który odbywał się w Krakowie przy ul. Sławkowskiej. To było bardzo przyjemne doświadczenie. Do wspierania Stowarzyszenia wciągnęliśmy naszą mamę, która obecnie ma już 96 lat, ale wciąż otrzymuje i czyta „Przymierze z Maryją”. [...]
[Pełny tekst w wydaniu papierowym]
Szanowny Panie Prezesie!
Jestem osobą wiekową (88 lat), schorowaną – o bardzo niewielkich możliwościach działania. Od lat jestem zwolenniczką działalności Pana oraz Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi. Dziękuję Panu Bogu za Pana osobę, modlę się od kilkunastu lat o powodzenie Waszych akcji. W życiu wiele przeżyłam i widziałam, mogę więc obiektywnie ocenić Waszą działalność. Wyrażam więc mój ogromny szacunek za wszystko, czego dokonujecie. Dziękuję za Wasze pisma, w szczególności za „Przymierze z Maryją” oraz za inne materiały. Jestem także szczególnie wdzięczna za Waszą akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”, która nasuwa pytanie: Dokąd zmierzasz Polsko? Panie Prezesie – oby Pan Bóg dał Panu dużo zdrowia i siły!
Joanna z Bytomia
Szczęść Boże!
Dziękujemy Państwu za akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”. Cieszymy się, że została podjęta taka inicjatywa. Chętnie się do niej włączamy. Kształtowanie w duchu Bożym naszych dzieci od najmłodszych lat to nasz obowiązek i najważniejszy cel naszego życia. Dlatego musimy czynić wszystko, co w naszej mocy, aby ocalić dzieci od zgorszenia, a szkoła to przecież drugi dom naszych dzieci. Szczęść Boże dla Waszej pięknej pracy! Prosimy o modlitwę w obliczu choroby nowotworowej, z którą musimy się zmagać w naszej Rodzinie.
Agnieszka i Witold z Podkarpacia
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Dziękuję za wszystkie otrzymane od Państwa materiały, które sobie bardzo cenię i które zajmują w moim domu szczególne miejsce. Postanowiłam też napisać, by dać świadectwo. Moje pierwsze badania medyczne wypadły niekorzystnie, później nastąpiła biopsja i „wielkie czekanie”. Cały czas nie traciłam nadziei. Wszystko zawierzyłam Bogu i Maryi, modląc się jednocześnie nowenną do św. Ojca Pio, którego to obrazek i relikwie dostałam od Was. Zaraz potem odebrałam wiadomość, że nie mam komórek rakowych. Dziękuję Bogu, Maryi i św. Ojcu Pio za łaskę zdrowia, a Wam za dzieło, które prowadzicie. Niech dobry Pan Bóg błogosławi w Waszej wspaniałej pracy… Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!
Renata
Szanowny Panie Redaktorze, Szanowny Panie Prezesie
Zdaję sobie sprawę, że chwilę się nie odzywałam, ale było to spowodowane moją niedyspozycją, którą odczuwam od zeszłego roku. Miałam nadzieję na poprawę. Niestety, poważny wiek spowodował moją niepełnosprawność ruchową. Bardzo mi trudno zachować pionową postawę i równowagę, dlatego w domu mam dokładnie wytyczony bezpieczny obszar poruszania się, a na zewnątrz metalowy wózek, który umożliwia mi poruszanie się na niewielkich dystansach. Z powodu wielu ograniczeń i zmian, wiele spraw przejęły moje dzieci. Teraz niestety ze względów zdrowotnych obawiam się, że będę zmuszona opuścić Stowarzyszenie i „Przymierze…”, o czym jest mi trudno i przykro pisać i mówić. Przyzwyczaiłam się bowiem do kontaktów z Wami poprzez wsparcie, lektury, dyskusje na aktualnie zamieszczane tematy, możliwość uczestnictwa w spotkaniach „Przymierza z Maryją” i liczne okazje do podzielenia się z bliźnimi efektami moich praktyk religijnych i możliwością wykazania się religijną postawą.
Dla mnie osobiście wspieranie „Przymierza…” jako największego pisma dla katolików w Polsce było i jest satysfakcjonujące i ważne. Nie bez znaczenia są osobistości od lat związane i utożsamiane z pismem. Redaktor naczelny we wstępie do każdego egzemplarza zapoznaje z jego tematyką, ale też akcentuje najważniejsze przesłania obecnej chwili, tj. że wszystkie aktualne wydarzenia nie mogą przesłaniać faktu w jakich czasach żyjemy obecnie i co jest naszym teraźniejszym obowiązkiem. Cenię także postawę Prezesa Stowarzyszenia, p. Sławomira Olejniczaka za pracowitość, energię i siłę działania. Niebanalne formy imiennego i adresowego sposobu komunikowania się też mają wielu zwolenników i entuzjastów. A w piśmie szczególną uwagę przykuwają: temat główny, święte wzory, kampanie, lektury duchowe, felietony, problemy. Ciekawa tematyka poszerza grono Czytelników.
Kończąc, pragnę złożyć na ręce Pana Prezesa oraz Pana Redaktora i całej Redakcji moje podziękowania i pozdrowienia. Życzę dużo wytrwałości i siły w działaniu. Pragnę też zapewnić o swojej modlitwie w Waszej intencji i intencji Przyjaciół. Szczęść Boże!
Zofia
Od Redakcji:
Szanowna Pani Zofio!
Z całego serca dziękujemy za Pani piękne, pełne serdeczności i szczerości słowa. To dla nas zaszczyt, że mogliśmy być częścią Pani codzienności i duchowej drogi przez tak długi czas. Mimo wszelkich trudności, ufamy, że nadal będziemy mieć ze sobą kontakt! Dziękujemy za Pani zapewnienie o modlitwie. Prosimy również przyjąć nasze modlitwy i życzenia wszelkich łask Bożych, szczególnie w tym wymagającym czasie. Niech Matka Najświętsza otacza Panią swoją opieką, a Duch Święty napełnia siłą, pokojem i nadzieją.
Z wdzięcznością i szacunkiem
Redakcja „Przymierza z Maryją” oraz Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi
Szczęść Boże!
Bardzo dziękuję Stowarzyszeniu Ks. Piotra Skargi za obfite, mądre, rozsądne i aktualne tematy poruszane w korespondencji i wydawnictwach, przypominające wielokrotnie ważne wydarzenia historyczne, ważne zdarzenia utwierdzające w człowieku głęboko wierzącym i myślącym rzeczywistą prawdę, że nasza wiara opiera się na ufności, że Pan Bóg działa w naszym imieniu i z wielką mocą, że prowadzi nas dobrymi drogami. Jest to bardzo ważne, że Prezes Stowarzyszenia i Redakcja „Przymierza z Maryją” swoją pracą stale wzmacniają i przypominają o obecności Pana Boga w naszym życiu. Ufam, dziękuję i proszę o dalsze wskazówki prowadzące do dobrego i mądrego działania. Serdecznie pozdrawiam i życzę dużo cierpliwości i zdrowia w działalności!
Cecylia z Poznania
