Lektura duchowa
 
Dobra lektura

Znaczenia dobrej lektury dla naszego
życia duchowego nie da się przecenić. Jednak o tym, co i w jaki sposób powinniśmy czytać tak, aby stało się to z pożytkiem dla naszej duszy, zazwyczaj niewiele się mówi. Poniżej prezentujemy fragment tekstu o. Antonia Wallensteina OFM z Katechizmu chrześcijańskiej doskonałości.

Przez lekturę duchową rozumie się lekturę pobożnych książek w celu pogłębienia wiedzy i umiłowania dobra, jak również znienawidzenia zła. Celem takiej lektury nie jest zatem ani zdobycie nowej wiedzy, ani jeszcze bardziej zaspokojenie naszej ciekawości.

Na korzyści płynące z lektury duchowej składają się:

1. Wyjaśnienie naszej duszy spraw dotyczących wiecznego zbawienia.
2. Pobudzanie silnie naszej woli ku dobru.
3. Ułatwianie praktyki medytacji.

Pisze św. Izydor: Kiedy się modlimy, rozmawiamy z Bogiem, jednak kiedy czytamy książkę z zakresu duchowości, to Bóg rozmawia z nami.

Czytanie żywotów świętych daje nam okazję do doświadczenia wspaniałej skuteczności lektury duchowej. Wystarczy zajrzeć do przykładów życia św. Augustyna, św. Franciszka z Asyżu, św. Ignacego Loyoli czy św. Teresy.

Jak należy prowadzić lekturę duchową?

1. Zanim zaczniemy, prośmy gorliwie o łaskę i światło.

2. Czytać powoli i w skupieniu odnosząc do naszego życia to, co się czyta, tak jak podczas medytacji, wzbudzając święte uczucia i dobre postanowienia.

3. W końcu utrwalać w pamięci punkty najważniejsze, dziękując Bogu i starając się zrealizować podjęte dobre postanowienia.

Codzienna lektura duchowa


To co najważniejsze, to nie czytać dużo, ale dobrze. Zaleca się bardzo robienie – w notesie lub zeszycie – notatek z najważniejszych myśli, które rozważaliśmy.

Pierwszeństwo mają dzieła napisane przez świętych lub te, które mówią o świętych. Św. Jan Vianney z Ars codziennie czytał żywoty świętych, nawet kiedy był bardzo zmęczony albo zajęty.

Kiedy ufamy Bogu?

Nasze zaufanie do Boga jest dobre wtedy, gdy wierzymy niezachwianie, że On hojnie obdarzy nas wszystkimi potrzebnymi łaskami, dzięki którym możemy osiągnąć doskonałość oraz wieczne szczęście.

Nie ufa wystarczająco Bogu ten, który myśli, że:

1. Bóg nie obdarzy go hojnie potrzebnymi łaskami.

2. Bóg robi wszystko sam, a człowiek nie potrzebuje współpracy z łaską.

Prawdziwe zaufanie do Boga sprawia, że:

1. Mamy wielki wpływ na Jego Serce.

2. Cieszymy się wielkim zapałem i wielką pewnością.

Niemożliwe, żeby Bóg opuścił osobę, która w nim pokłada całą swoją synowską nadzieję. Bardzo ważne jest, aby odnawiać wielokrotnie to zaufanie do Boga, szczególnie po upadkach, w czasie nadejścia pokusy lęku i zniechęcenia.

Równolegle z całkowitym zaufaniem Bogu naszemu Panu, musimy mieć pokorną nieufność wobec samych siebie. Mamy taką nieufność, kiedy jesteśmy przekonani, że:

1. Nasza natura jest słaba i niestała w dobrym, skłonna do złego na skutek grzechu pierworodnego i grzechów osobistych.
2. O własnych siłach nie jesteśmy w stanie zrealizować najmniejszego dobrego czynu ani żadnego dzieła, które by zasługiwało na niebo.

Pokorna nieufność względem siebie sprawia, że:

1. Jednoczymy się jeszcze bardziej ściśle z Bogiem.
2. Staramy się pracować nad sobą, stale zachowując gorliwość w używaniu środków niezbędnych do osiągnięcia doskonałości.
3. Przypisujemy wyłącznie Bogu chwałę naszych sukcesów i postępów.Nie możemy mylić pokornej nieufności względem siebie z lękiem i zniechęceniem. Przeciwnie, ta pokorna nieufność jest najlepszym lekarstwem na nasz brak zapału i odwagi, ponieważ najczęściej ów upadek ducha ma swe źródło w fałszywym zaufaniu do samego siebie.*

* A boa leitura [w:]„Catolicismo”, nr 670, październik 2006, [cyt. za:] o. Antonio Wallenstein OFM, Catecismo da Perfeição Cristã, Editora Vozes, Petropolis 1956.


NAJNOWSZE WYDANIE:
Królowa Apostołów
Ten numer naszego pisma poświęciliśmy w dużej mierze Kościołowi Apostolskiemu oraz Maryi, która jest Królową Apostołów i wszystkich dusz apostolskich. Zatem także w tym aspekcie Matka Boża jest naszą Królową, bo przecież każdy z nas, ochrzczonych, jest powołany do apostolstwa, do świadczenia o wierze katolickiej słowem i czynem.

UWAGA!
Przymierze z Maryją
WYSYŁAMY
BEZPŁATNIE!
 
Dotknięcie Karoliny

Kilka dni przed Świętami Wielkanocnymi redakcję „Przymierza z Maryją” odwiedzili Państwo Anna i Jerzy Kasperczykowie z Krakowa, którzy wspierają Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi od początku jego istnienia. – Prowadzicie Państwo dobrą działalność. Wiem, że teraz jest ciężej, ale z pomocą Bożą…, bo inaczej się nie da – mówi pani Anna.

 

– Do Apostolatu Fatimy należymy wspólnie z mężem od 2001 roku – kontynuuje. To się stało tak, że listonosz przyniósł do naszej pracy ulotkę Stowarzyszenia. Zainteresowaliśmy się i napisaliśmy…

Aktywni Dobrodzieje Stowarzyszenia


– Bierzemy udział w kampaniach organizowanych przez Stowarzyszenie i modlimy się, wykorzystując otrzymane materiały. Wzięliśmy też udział w akcji, podczas której zbierano pieniądze na wykupienie i remont siedziby Stowarzyszenia przy ul. Augustiańskiej w Krakowie
– dodaje pan Jerzy. – Parę lat temu byliśmy na ul. Augustiańskiej podczas peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej – dopowiada pani Anna. – Ja osobiście byłam też gościem na jednym z Kongresów Konserwatywnych, który odbywał się w Krakowie przy ul. Sławkowskiej. To było bardzo przyjemne doświadczenie. Do wspierania Stowarzyszenia wciągnęliśmy naszą mamę, która obecnie ma już 96 lat, ale wciąż otrzymuje i czyta „Przymierze z Maryją”. [...]

 

[Pełny tekst w wydaniu papierowym]


Listy od Przyjaciół
 
Listy

Szanowny Panie Prezesie!

Jestem osobą wiekową (88 lat), schorowaną – o bardzo niewielkich możliwościach działania. Od lat jestem zwolenniczką działalności Pana oraz Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi. Dziękuję Panu Bogu za Pana osobę, modlę się od kilkunastu lat o powodzenie Waszych akcji. W życiu wiele przeżyłam i widziałam, mogę więc obiektywnie ocenić Waszą działalność. Wyrażam więc mój ogromny szacunek za wszystko, czego dokonujecie. Dziękuję za Wasze pisma, w szczególności za „Przymierze z Maryją” oraz za inne materiały. Jestem także szczególnie wdzięczna za Waszą akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”, która nasuwa pytanie: Dokąd zmierzasz Polsko? Panie Prezesie – oby Pan Bóg dał Panu dużo zdrowia i siły!

Joanna z Bytomia

 

Szczęść Boże!

Dziękujemy Państwu za akcję „Stop deprawacji polskich dzieci”. Cieszymy się, że została podjęta taka inicjatywa. Chętnie się do niej włączamy. Kształtowanie w duchu Bożym naszych dzieci od najmłodszych lat to nasz obowiązek i najważniejszy cel naszego życia. Dlatego musimy czynić wszystko, co w naszej mocy, aby ocalić dzieci od zgorszenia, a szkoła to przecież drugi dom naszych dzieci. Szczęść Boże dla Waszej pięknej pracy! Prosimy o modlitwę w obliczu choroby nowotworowej, z którą musimy się zmagać w naszej Rodzinie.

Agnieszka i Witold z Podkarpacia

 

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Dziękuję za wszystkie otrzymane od Państwa materiały, które sobie bardzo cenię i które zajmują w moim domu szczególne miejsce. Postanowiłam też napisać, by dać świadectwo. Moje pierwsze badania medyczne wypadły niekorzystnie, później nastąpiła biopsja i „wielkie czekanie”. Cały czas nie traciłam nadziei. Wszystko zawierzyłam Bogu i Maryi, modląc się jednocześnie nowenną do św. Ojca Pio, którego to obrazek i relikwie dostałam od Was. Zaraz potem odebrałam wiadomość, że nie mam komórek rakowych. Dziękuję Bogu, Maryi i św. Ojcu Pio za łaskę zdrowia, a Wam za dzieło, które prowadzicie. Niech dobry Pan Bóg błogosławi w Waszej wspaniałej pracy… Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!

Renata

 

Szanowny Panie Redaktorze, Szanowny Panie Prezesie

Zdaję sobie sprawę, że chwilę się nie odzywałam, ale było to spowodowane moją niedyspozycją, którą odczuwam od zeszłego roku. Miałam nadzieję na poprawę. Niestety, poważny wiek spowodował moją niepełnosprawność ruchową. Bardzo mi trudno zachować pionową postawę i równowagę, dlatego w domu mam dokładnie wytyczony bezpieczny obszar poruszania się, a na zewnątrz metalowy wózek, który umożliwia mi poruszanie się na niewielkich dystansach. Z powodu wielu ograniczeń i zmian, wiele spraw przejęły moje dzieci. Teraz niestety ze względów zdrowotnych obawiam się, że będę zmuszona opuścić Stowarzyszenie i „Przymierze…”, o czym jest mi trudno i przykro pisać i mówić. Przyzwyczaiłam się bowiem do kontaktów z Wami poprzez wsparcie, lektury, dyskusje na aktualnie zamieszczane tematy, możliwość uczestnictwa w spotkaniach „Przymierza z Maryją” i liczne okazje do podzielenia się z bliźnimi efektami moich praktyk religijnych i możliwością wykazania się religijną postawą.

Dla mnie osobiście wspieranie „Przymierza…” jako największego pisma dla katolików w Polsce było i jest satysfakcjonujące i ważne. Nie bez znaczenia są osobistości od lat związane i utożsamiane z pismem. Redaktor naczelny we wstępie do każdego egzemplarza zapoznaje z jego tematyką, ale też akcentuje najważniejsze przesłania obecnej chwili, tj. że wszystkie aktualne wydarzenia nie mogą przesłaniać faktu w jakich czasach żyjemy obecnie i co jest naszym teraźniejszym obowiązkiem. Cenię także postawę Prezesa Stowarzyszenia, p. Sławomira Olejniczaka za pracowitość, energię i siłę działania. Niebanalne formy imiennego i adresowego sposobu komunikowania się też mają wielu zwolenników i entuzjastów. A w piśmie szczególną uwagę przykuwają: temat główny, święte wzory, kampanie, lektury duchowe, felietony, problemy. Ciekawa tematyka poszerza grono Czytelników.

Kończąc, pragnę złożyć na ręce Pana Prezesa oraz Pana Redaktora i całej Redakcji moje podziękowania i pozdrowienia. Życzę dużo wytrwałości i siły w działaniu. Pragnę też zapewnić o swojej modlitwie w Waszej intencji i intencji Przyjaciół. Szczęść Boże!

Zofia

 

Od Redakcji:

Szanowna Pani Zofio!

Z całego serca dziękujemy za Pani piękne, pełne serdeczności i szczerości słowa. To dla nas zaszczyt, że mogliśmy być częścią Pani codzienności i duchowej drogi przez tak długi czas. Mimo wszelkich trudności, ufamy, że nadal będziemy mieć ze sobą kontakt! Dziękujemy za Pani zapewnienie o modlitwie. Prosimy również przyjąć nasze modlitwy i życzenia wszelkich łask Bożych, szczególnie w tym wymagającym czasie. Niech Matka Najświętsza otacza Panią swoją opieką, a Duch Święty napełnia siłą, pokojem i nadzieją.

Z wdzięcznością i szacunkiem
Redakcja „Przymierza z Maryją” oraz Stowarzyszenie Kultury Chrześcijańskiej im. Ks. Piotra Skargi

 

Szczęść Boże!

Bardzo dziękuję Stowarzyszeniu Ks. Piotra Skargi za obfite, mądre, rozsądne i aktualne tematy poruszane w korespondencji i wydawnictwach, przypominające wielokrotnie ważne wydarzenia historyczne, ważne zdarzenia utwierdzające w człowieku głęboko wierzącym i myślącym rzeczywistą prawdę, że nasza wiara opiera się na ufności, że Pan Bóg działa w naszym imieniu i z wielką mocą, że prowadzi nas dobrymi drogami. Jest to bardzo ważne, że Prezes Stowarzyszenia i Redakcja „Przymierza z Maryją” swoją pracą stale wzmacniają i przypominają o obecności Pana Boga w naszym życiu. Ufam, dziękuję i proszę o dalsze wskazówki prowadzące do dobrego i mądrego działania. Serdecznie pozdrawiam i życzę dużo cierpliwości i zdrowia w działalności!

Cecylia z Poznania