Zorganizowanie opisanych w tym dziale spotkań i kampanii
było możliwe tylko dzięki hojności naszych Darczyńców.
Bukiet lilii w Fatimie
Aby podkreślić czystość i świętość Maryi, ale też wynagrodzić wszelkie zniewagi i bluźnierstwa wyrządzone Jej Niepokalanemu Sercu, 1672 Przyjaciół Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi ofiarowało 13 maja w Fatimie 3 373 białe lilie. Każdy odmówił Akt poświęcenia się Niepokalanej św. Maksymiliana Marii Kolbego, zawierzając Maryi siebie i swoich bliskich. Nazwiska wszystkich uczestników akcji zapisane zostały na ozdobnym zwoju, który wraz z liliami został złożony w Fatimskim Sanktuarium. Kolejna taka kampania Stowarzyszenia właśnie ruszyła – zachęcamy do wejścia na stronę www.lilia.fatima.pl i ofiarowania Maryi dowolnej ilości białych lilii, które złożymy w 102. rocznicę Cudu Słońca, 13 października 2019 roku. Łącznie do tej pory wierni z całej Polski złożyli Matce Bożej 14 973 lilie, z czego 2370 pochodzi od uczestników akcji w internecie.
Akcja wielkopostna
Wielki Post – to hasło akcji, którą Stowarzyszenie im. Ks. Piotra Skargi przeprowadziło w tym świętym okresie. W jej ramach do naszych przyjaciół trafiło prawie 300 tys. przesyłek z książeczką pt. Wielki Post oraz kartą, na której adresat mógł zapisać szczególnie ważne dla siebie intencje. Akcja miała także internetową wersję, w ramach której broszura w formie e-booka trafiła do prawie 110 tys. internautów. Nadchodzące na nasz adres intencje (dotąd prawie 35 tys.) od obu grup uczestników, zgodnie z obietnicą sukcesywnie przekazujemy siostrom benedyktynkom, które polecają je Bogu w codziennej modlitwie.
Wynagradzamy Sercu Maryi
Prawie 280 tys. czcicieli Matki Bożej otrzymało w maju od Stowarzyszenia wyjątkowy prezent – piękny wizerunek Niepokalanego Serca Maryi, reprodukcję obrazu autorstwa Leopolda Kupelwiesera (1796–1862). Oryginał znajduje się w Wiedniu, w kaplicy bocznej kościoła pw. św. Piotra. Prezes Sławomir Olejniczak zachęcił wszystkich do zawierzenia się Jezusowi przez ręce Maryi wg św. Ludwika Marii Grignion de Montfort oraz do ofiarowania 13 maja w Fatimskim Sanktuarium Bożej Rodzicielce bukietu 1000 białych róż, by podkreślić Jej niewinność i czystość. Przyjaciele Stowarzyszenia chętnie odpowiedzieli na to zaproszenie i wsparli akcję rozpowszechniania w Polsce tego wizerunku oraz podarowania Maryi pięknego bukietu – by wyrazić miłość do Niej i wynagrodzić wszelkie grzechy, jakimi Jej Serce jest obrażane.
W walce o Prawdę
Poznański Klub „Polonia Christiana” wraz z Kołem Naukowym Doktryn Politycznych i Prawnych „Disputo” oraz Instytutem Ordo Iuris zorganizował spotkanie z dr. Tymoteuszem Zychem pt. Prawne aspekty ochrony rodziny w szkołach, urzędach i instytucjach kultury. Wykład dr. Zycha, członka znienawidzonego przez środowiska lewicowe Instytutu Ordo Iuris, został zablokowany przez władze Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, które cofnęły potwierdzoną wcześniej zgodę, na użyczenie sali. Na szczęście, po licznych interwencjach, do spotkania doszło w pomieszczeniu udostępnionym przez Wydział Teologiczny poznańskiej wszechnicy.
Dziękujemy za życzenia
Pragniemy podziękować wszystkim Księżom Kardynałom, Arcybiskupom i Biskupom, którzy z okazji Świąt Wielkanocnych nadesłali do nas swoje życzenia. Bóg zapłać księżom i zakonnikom, którzy w tych dniach pamiętali o nas. Wspaniałym siostrom zakonnym dziękujemy za wielki dar modlitwy.
Dziękujemy wszystkim Przyjaciołom za życzenia i słowa otuchy. Te serdeczne wyrazy wsparcia mobilizują nas do ciągłej gotowości budzenia sumień naszych rodaków.
Spotkania z filmem katolickim
„Polonia Christiana” o LGBT+
Ofensywa lobby homoseksualnego – to główny temat najnowszego wydania magazynu „Polonia Christiana”. Co zapowiada warszawska karta LGBT+? Jakie mogą być konsekwencje karania tzw. „mowy nienawiści”? Niech rodzice staną po stronie dzieci! – nawołuje Mariusz Dzierżawski z Fundacji Pro – Prawo do Życia.
Jerzy Wolak pisze o wierności Kościołowi, a biskup Atanazy Schneider przypomina, że tylko wiara chrześcijańska została objawiona przez Boga. Żadna władza na ziemi – nawet najwyższa władza kościelna – nie ma prawa, by poprzez zapewnienie, że istnienie różnych religii jest wolą samego Boga, dyspensować ludzi innych religii od wyraźnej wiary w Jezusa Chrystusa jako Syna Bożego, który stał się Człowiekiem, i jako jedynego Zbawiciela ludzi.
Agnieszka Stelmach pisze o amerykańskiej ustawie 447 i jej konsekwencjach, Jakub Majewski o cyfrowej dyktaturze w Chinach, a Andrzej Pilipiuk ostrzega przed powrotem niewolnictwa. Z kolei Andrzej Solak przypomina o cudzoziemcach pacyfikujących Powstanie Warszawskie. Nie zabrakło także nowości filmowych i wydawniczych. Warto sięgnąć po najnowsze wydanie magazynu „Polonia Christiana”!
Kalendarium Klubów „Polonia Christiana”
Regularnie, co poniedziałek, odbywają się spotkania w Klubie „Polonia Christiana” przy ul. Skawińskiej 13, w Krakowie. Ostatnio gośćmi byli:
Różańce publiczne
W marcu i kwietniu publiczne spotkania różańcowe w intencji zadośćuczynienia za grzech aborcji odbyły się: w Białymstoku, Bochni, Brzesku, Bydgoszczy, Bytomiu, Częstochowie, Gdańsku, Gdyni, Gliwicach, Gnieźnie, Gorzowie Wielkopolskim, Jeleniej Górze, Kędzierzynie Koźlu, Kielcach, Krakowie, Kraśniku, Lublinie, Łomży, Łodzi, Nowym Sączu, Olkuszu, Poznaniu, Radomiu, Rzeszowie, Sanoku, Tarnowie, Wadowicach, Warszawie, Wieliczce, Wrocławiu, Wyszkowie, Zielonej Górze. Łącznie zgromadziły one ponad 2,5 tys. osób.
Formacja Krucjaty Młodych
30 marca w warszawskim lokalu Krucjaty Młodych odbył się całodzienny cykl wykładów pt. Zagrożenia ideologii „zrównoważonego rozwoju”. Prelekcje dla sympatyków i członków Krucjaty wygłosił wiceprezes Stowarzyszenia im. Ks. Piotra Skargi – Arkadiusz Stelmach. Młodzi katolicy zapoznali się z genezą, a także założeniami teoretycznymi tej bagatelizowanej i w dużej mierze nieznanej ideologii oraz jakie ma ona przełożenie praktyczne na życie codzienne i działalność Kościoła katolickiego.
Włosko-francuska karawana
Po raz pierwszy w historii Krucjaty Młodych odbyła się prawie dwutygodniowa karawana po Europie (24 kwietnia–6 maja). Karawana to cykl kampanii ulicznych promujących określony temat, zazwyczaj taki, który wywołuje poruszenie opinii publicznej. W towarzystwie katolików z całego świata (z Brazylii, USA, Francji, Włoch, Holandii, Chile, Kolumbii, Peru i Urugwaju) członkowie Krucjaty wzięli udział w akcjach na ulicach Paryża, Mediolanu, Werony, Brescii oraz Bergamo, przestrzegając przed szkodliwymi ideami propagowanymi przez Unię Europejską. Rozdawane ulotki-kupony wzywały do obrony nienarodzonych dzieci przed aborcją, rodzin przez agendą homoseksualną oraz europejskich granic przez niekontrolowaną imigracją muzułmańską.
W obronie Notre Dame
W kolejnych dniach, aby zadośćuczynić za pożar katedry Notre Dame nasi wolontariusze rozdawali na ulicach Paryża ulotki zachęcające do podpisania się pod petycją internetową do prezydenta Francji i ministra kultury kraju nad Sekwaną o przywrócenie iglicy świątyni w stanie niezmienionym (www.flechenotredame.org). To odpowieź na skandaliczne pomysły, aby zamiast iglicy w jej miejsce wstawić np. piramidę, hologram czy iglicę odwróconą dołem do góry. Katedra Notre Dame to symbol całego chrześcijańskiego świata i jako taka musi zostać przywrócona do poprzedniego stanu, w całym swym splendorze i okazałości.
Krucjata w Nijmegen
Niestety, pokojowa akcja spotkała się z ostrą reakcją kilku agresywnych, zakapturzonych osobników, którzy swoją wściekłość wyładowali na furgonetce naszych wolontariuszy. O tym, że była to zaplanowana agresja, a nie gwałtowana reakcja frustratów, świadczy fakt pojawienia się nad ranem przed domem pielgrzyma, w którym nasi wolontariusze nocowali, zamaskowanych osobników na pojazdach quad. Bojówkarze ci zablokowali łańcuchami wjazd do wnętrza. Na koniec obrzucili cegłami pojazdy wolontariuszy, na szczęście nie powodując trwałych uszkodzeń.Na początku marca kilku wolontariuszy Krucjaty Młodych udało się do Nijmegen w Holandii, by pomóc miejscowym katolikom w przeprowadzeniu kampanii ulicznych w obronie rodziny. Polegały one na rozdawaniu przechodniom ulotek zachęcających do protestu przeciw odczytom bajek dla dzieci, prowadzonym w bibliotece miejskiej przez transwestytę.
Pismo „Krzyżowiec”
W kwietniu ukazał się nowy numer „Krzyżowca” – pisma Krucjaty Młodych. Tematem głównym jest muzyka i jej rola w zmaganiach między kulturą chrześcijańską a siłami rewolucyjnymi. Oprócz tego Czytelnicy mogą zapoznać się także z artykułami przybliżającymi zbrodnie rewolucji francuskiej i rosyjskiej, obnażającymi absurdy ekologizmu oraz informacjami na tematy bieżące.
Wielu z nas ma wielkie nabożeństwo do świętego Józefa. Prosimy go o pomoc między innymi w problemach rodzinnych czy w sytuacjach trudnych. Dlaczego tak się dzieje? Nie mamy przecież o nim większej wiedzy, bo i Ewangelie poświęciły mu niewiele miejsca.
– Jestem sympatykiem Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi od wielu lat. Podoba mi się to, że bronicie fundamentalnej, a nie liberalnej wiary katolickiej oraz poruszacie temat prześladowań i działań przeciw naszemu Kościołowi. Martwię się tym chaosem, który jest obecnie w Kościele – mówi Pan Józef Łazaj należący do Apostolatu Fatimy od 2019 roku. W tym numerze naszego pisma prezentujemy jego świadectwo.
– W tym roku będę obchodził z żoną 58. rocznicę ślubu i sam skończę 80 lat. Mamy dwójkę dzieci, oboje dali nam pięcioro wnuków i troje prawnuków. Wielokrotnie w swoim życiu doświadczyłem działania Opatrzności Bożej, której każdego dnia się powierzam i która nade mną czuwa, o czym jestem głęboko przekonany. Żeby nie być gołosłownym Pan Józef opowiada jedną z historii, która zdarzyła się, zanim przeszedł na emeryturę.
Świadectwo
– W zakładzie pracy mieliśmy pasiekę. Pewnej czerwcowej niedzieli jechałem drogą leśną z Żyglinka do Nakła Śląskiego, przez Świerklaniec, by skontrolować lot pszczół. Żadnego ruchu na drodze, słońce świeciło wprost w oczy. Na liczniku skromne 120 km/h. W pewnym momencie, zupełnie nieoczekiwanie, w odległości około 10–15 metrów przed sobą zauważyłem przechodzącego, w poprzek drogi, łosia. Na hamowanie nie było już czasu, krzyknąłem tylko: „Jezu” i gwałtownie skręciłem w prawo, chcąc rowem ominąć potężne zwierzę. Nie potrafię odpowiedzieć, jak to się stało. Droga stosunkowo wąska, pobocza prawie nie było, a ja wyjechałem na drogę bez wstrząsu, bez uszkodzeń. Zatrzymałem się po kilkudziesięciu metrach. Cały trzęsący się z wrażenia, spojrzałem do tyłu – przez drogę przechodził drugi łoś. Gdy wracałem, oglądałem to miejsce. Nie mogłem uwierzyć, pobocze bardzo wąskie z wyrwami, wkopany kamienny słupek. Jakim cudem wyszedłem z tego cało, nie wiem. Mogłem tylko przypuszczać, że mój krzyk o pomoc został wysłuchany. Ten przypadek na wiele lat pozbawił mnie poczucia bezpieczeństwa przy jeździe przez las.
Rodzina szkołą życia i wiary
– Urodziłem się w Woźnikach Śląskich. Pochodzę z wielodzietnej rodziny robotniczej. To była rodzina zwarta i kochająca się. Panowała w niej dyscyplina, której dziś w rodzinach brakuje. Ojciec pracował jako robotnik leśny, a pomagali mu najstarsi moi bracia. Mieliśmy też małe gospodarstwo. Kiedy ojciec wstawał o brzasku i szedł kosić łąkę, to ja szedłem później z młodszą siostrą Ireną tę trawę rozrzucać i suszyć, a kiedy on, spracowany po całym dniu, wieczorem, klękał przy łóżku, to dla mnie był to autorytet i widok, którego nigdy nie zapomnę. Wszyscy pracowali ciężko i choć przy pracy niewiele mówiło się o Bogu, to ten Bóg był zawsze blisko. Dla wszystkich było oczywiste, że w niedzielę idzie się do kościoła. Wiara nie podlegała żadnym wątpliwościom.
Szykany za sprzeciw
– Skończyłem szkołę podstawową w miejscowości Dyrdy, liceum ogólnokształcące w Tarnowskich Górach, a 2-letnie technikum górnicze w Chorzowie-Batorym. Gdy w 1965 roku biskupi polscy napisali słynny list do biskupów niemieckich, komuniści organizowali masówki, podczas których krzyczano: „Jakim prawem przebaczają?”. Ja się odezwałem, broniąc polskich hierarchów; z tego powodu byłem gnębiony i nawet chciano mnie wyrzucić ze szkoły, ale wszystko skończyło się dobrze: zdobyłem tytuł technika-górnika i rozpocząłem pracę w odkrywkowej kopalni dolomitu i w tej branży, na wielu stanowiskach, przepracowałem aż do emerytury.
Wiary trzeba bronić!
– Już w okresie komuny miałem świadomość, że naszej wiary trzeba bronić i z takim nastawieniem żyję cały czas, bo wciąż widzę, że jest ona atakowana przez system, później przez liberalizm. Po przejściu na emeryturę czytałem bardzo dużo książek katolickich i zgromadziłem bardzo bogatą bibliotekę religijną, w której największym skarbem jest mistyczne, cudowne dzieło Marii Valtorty, pt. Poemat Boga-Człowieka. Dzięki temu moja wiedza i świadomość religijna bardzo mocno się rozwijały.
– Na Facebooku toczę na temat wiary zacięte dyskusje, w których wykorzystuję wiedzę zdobytą m.in. dzięki artykułom publikowanym w „Przymierzu z Maryją”. Prowadzę bloga, (myslebowierze.pl), gdzie publikuję artykuły poświęcone obronie wiary. Co istotne, na blogu tematy te są trwałe i dostępne, a na Facebooku są usuwane i znikają. Cieszę się z tego, co robię, i jestem przekonany, że są to działania niezbędne i konieczne, bo jeśli nie będziemy bronić naszej wiary, to jej przeciwnicy zapędzą nas do katakumb lub uznają, że jest to tylko nasza prywatna sprawa i wtedy nie będziemy mogli się w ogóle odzywać.
Moja książka
– Zdecydowałem się nawet napisać książkę w obronie wiary, w której starałem się zestawić wszystkie elementy świata, które noszą znamiona cudów lub są cudami. Książka nosi tytuł Dlaczego? i jest opatrzona mottem: Dlaczego ludzie żyją dzisiaj tak, jakby Boga wcale nie było? Wydałem tę książkę za własne pieniądze, a cały nakład w większości rozdałem.
Oprac. JK
Szczęść Boże!
Jestem bardzo wdzięczna Redakcji za tak piękną pracę. 25-lecie istnienia Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi to dowód na to, że potrzebna jest taka działalność tysiącom polskich rodzin, jak również nam wszystkim. To pobudza serce i otwiera umysł na wiarę katolicką. Jeszcze raz serdecznie dziękuję za wyróżnienie w postaci pamiątkowego dyplomu i modlitwy Sługi Bożego Ks. Piotra Skargi.
Anna z Ostrowca Świętokrzyskiego
Szanowni Państwo!
Od dawna otrzymuję od Państwa „Przymierze z Maryją”. Na mojej ścianie też co roku wisi piękny kalendarz z Matką Bożą. Jakiś czas temu hojnie wspierałem Państwa działalność. Od tego czasu zdążyłem się ożenić, mam dwójkę wspaniałych dzieci. Razem z żoną wychowujemy je w duchu katolickim. Od czasu, gdy wspierałem Państwa moja sytuacja ekonomiczna nieco się pogorszyła, już nie jestem kawalerem, który swobodnie może dysponować swoimi zasobami. Może jednak wkrótce będę mógł wesprzeć Państwa działalność jakąś kwotą, bo uważam, że jest ona szlachetna i ważna.
Paweł
Szanowny Panie Prezesie!
Na wstępie pragnę Pana przeprosić za wieloletnie milczenie. Mimo braku reakcji z mojej strony, przysyłał mi Pan każdego roku kalendarz. Chociaż na to nie zasługiwałam, bardzo sobie to cenię. Kalendarze przypominają mi o każdym święcie kościelnym. Myślę, że miała w tym udział Fatimska Pani, której kapliczką obok naszego kościoła przez kilkanaście lat się opiekowałam. Od dwudziestu dwóch lat jestem na emeryturze, a głównym moim zajęciem są obecnie wizyty u lekarzy, w aptekach, na badaniach, no i oczywiście prace domowe. Kończąc, serdecznie Pana pozdrawiam, życzę wielu wspaniałych Przyjaciół, a przede wszystkim, aby Matka Najświętsza wspierała wszystkie inicjatywy podejmowane przez Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi.
Maria z Lubelskiego
Szczęść Boże!
Bardzo dziękuję za kolejną kampanię, od której zależy los i przyszłość naszej katolickiej Polski. Tak wielu Polaków zmieniło życie i poglądy po pandemii. Od nas, Apostołów, wymaga się budzenia sumień naszych rodaków, żeby nie odeszli od chrześcijańskich korzeni. Bóg zapłać za tak cudowne Wasze dzieło. Niech Wam Bóg błogosławi!
Anna z Małopolski
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Szanowny Panie Prezesie! Serdecznie dziękuję za dotychczasową korespondencję, która służy Czytelnikom w dziele popularyzacji Orędzia naszej Fatimskiej Pani, rozpala ogień patriotycznej miłości do naszej ukochanej Ojczyzny i podejmuje jakże niezbędną dla nas troskę o rozwój cywilizacji łacińskiej, a przede wszystkim jej trwanie w Europie i na świecie. Jestem Panu i Stowarzyszeniu, któremu Pan przewodzi, szczerze i serdecznie wdzięczny i mniemam, że tak czyni wielu Księży i Rodaków w Polsce i na emigracji. Niech te Wasze starania i trud wokół tej sprawy oraz tych tematów wynagrodzi Boża Opatrzność. Za przesłane egzemplarze „Przymierza z Maryją” serdecznie dziękuję. Staram się rozprowadzić je wśród moich najlepszych znajomych i przyjaciół.
Ks. Kazimierz
Szczęść Boże!
Dziękuję bardzo za piękny kalendarz „366 dni z Maryją” na 2024 rok, który poświęcony jest szkaplerzowi świętemu. Kalendarz jest bardzo ciekawy i pięknie wydany. Nie o wszystkich przedstawionych szkaplerzach wiedziałam, ale też nie wszystkie można przedstawić w kalendarzu ze względu na objętość. Tak samo jak Pana pragnieniem, tak również i moim jest, aby ten kalendarz trafił do jak największej liczby osób. Pozdrawiam serdecznie.
Lucyna z Bydgoszczy
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Na początku dziękuję serdecznie za przesłany kalendarz „366 dni z Maryją” na rok 2024. Dziękuję też za grudniowe „Przymierze z Maryją”. Dostałam również 4. numer „Apostoła Fatimy”. Przeczytałam list od Pana Prezesa i świadectwa ludzi, którzy są Apostołami Fatimy. Proponuje Pan, abym opowiedziała swoją historię. Moja historia nie jest niestety chwalebna. Żyłam bardzo daleko od Boga i Kościoła świętego. W zasadzie to nie było życie. Moja mama, bardzo pobożna niewiasta, modliła się za mnie, również kapłani modlili się za mnie. Kiedyś, gdy leżałam i czułam od nóg drętwienie, poczułam trzy pocałunki tak gorące i pełne miłości, że zapragnęłam żyć. Mama była przy mnie, wyciągnęłam ręce do niej i pomogła mi wstać. Teraz sama jestem mamą i wiem, co czuła moja, kiedy żyłam daleko od Boga…
Anna
Szczęść Boże!
Dziękuję za wielkie zaangażowanie i tak wspaniałe dzieło, jakie tworzycie. Dziękuję też za list, „Przymierze z Maryją” i drugi kalendarz z Maryją. W świątecznym „Przymierzu…” opisaliście różne ciekawe tematy związane z Bożym Narodzeniem np. jak godnie przeżyć Wigilię i narodziny Chrystusa. Dziękuję jeszcze za dwa wspaniałe upominki: szopkę bożonarodzeniową i kartę z modlitwą o triumf wiary katolickiej. Nie możemy ani na moment przestać działać na rzecz obrony wiary. Ja w miarę swoich możliwości finansowych, jak do tej pory, gdy zdrowie pozwoli, będę nadal wspierać Was swoim „groszem”… W modlitwach często polecam Bogu i Matce Najświętszej całe Stowarzyszenie. Szczęść Wam Boże na dalsze lata!
Z Panem Bogiem
Stefania z Płocka
Szanowni Państwo!
Mozambik jest jednym z najbiedniejszych państw świata i wszelka pomoc materialna, a nade wszystko duchowa, jest nieodzowna. Wsparcie Stowarzyszenia dla tych społeczności jest wielką radością, gdyż mogą z nadzieją budować swoją przyszłość i wieczność! Szczęść Wam Boże!
Marek z Lublina
