Jubileuszowe świece w Fatimie
8 grudnia 2017 roku, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, przedstawiciele Instytutu z wiceprezesem Arkadiuszem Stelmachem na czele zapalili w Fatimie przy Kaplicy Objawień Sanktuarium aż 1324 metrowe świece wotywne, które powstały z ponad 86 000 małych świeczek nadesłanych przez naszych Przyjaciół i Darczyńców, którzy wzięli udział w kampanii „Światło Twojej modlitwy w Fatimie” zorganizowanej we wrześniu ub. roku z okazji 100-lecia Objawień Matki Bożej. W intencji uczestników tejże kampanii odmówiony został Różaniec, a karty z ich podziękowaniami i prośbami do Fatimskiej Pani zostały przekazane do archiwum Sanktuarium.
W pierwszych dniach stycznia Instytut – w ramach akcji „Polonia Semper Fidelis” – zwrócił się do swych Przyjaciół z apelem, aby poparli skierowaną do polskich biskupów petycję z prośbą o oficjalne potwierdzenie nauki Kościoła na temat nierozerwalności małżeństwa. W przesyłce znajdują się m.in. petycja do Episkopatu Polski i broszura Nauczanie Kościoła w obronie rodziny zawierająca fragmenty dokumentów papieży oraz Kongregacji Nauki Wiary na temat sakramentu małżeństwa. Nadesłane petycje złożymy na ręce Przewodniczącego KEP, JE ks. abp. Stanisława Gądeckiego.
Z najnowszym, 60. numerem, wydawany przez nasz Instytut magazyn „Polonia Christiana” wkroczył w 11. rok istnienia. Temat numeru poświęcony jest obronie sakramentu małżeństwa, ze szczególną siłą osłabianego przez ostatnie półwiecze, tj. od rewolucji 1968 roku. Ostatnio przeciwnicy tradycyjnej nauki Kościoła do antyrodzinnych ataków wykorzystują także ogłoszoną niedawno adhortację papieską Amoris laetitia. W numerze Czytelnicy znajdą także teksty dotyczące obecnej sytuacji społeczno‑politycznej Polski, problemu starzenia się niektórych społeczeństw świata, nauczania dzieci w szkole oraz szereg innych interesujących artykułów na tematy społeczne, religijne i historyczne…
Do wydania dołączona została płyta DVD z filmami o prześladowaniach chrześcijan: Z Krwi Męczenników oraz Odnalazłem Ojca – ze świadectwem muzułmanina, który nawrócił się na chrześcijaństwo.
Ponad 3 tys. kalendarzy książkowych na rok 2018, zawierających cytaty skłaniające do duchowej refleksji, trafiło do darczyńców, którzy w listopadzie i grudniu wsparli datkiem portal PCh24.pl. Nieco wcześniej nasi Dobrodzieje otrzymywali upominki w postaci e‑booków pt. Rewolucja protestancka – odnowa czy destrukcja zawierających wybór tekstów opublikowanych na portalu. Z tą cenną publikacją zapozna się 1074 naszych Przyjaciół.
W dniach od 30 listopada do 4 grudnia Piotr Podlecki z Instytutu Ks. Piotra Skargi wygłosił prelekcje w greckokatolickiej parafii p.w. Matki Bożej Fatimskiej w Grodnie. Temat rozważań brzmiał: Nawrócenie w świetle Apokalipsy i Objawień Fatimskich.
Przedstawiciele Instytutu odwiedzili także Wileńszczyznę. Podczas pobytu w rejonie solnecznickim (5–6 stycznia) przekazali tamtejszym Polakom 7 tysięcy kalendarzy „365 dni z Maryją” oraz szereg innych naszych wydawnictw.
Słupsk to miasto rządzone przez zdeklarowanego homoseksualistę – Roberta Biedronia. Aby zadośćuczynić Panu Bogu i Matce Najświętszej za fakt, że w naszym kraju rządzą ludzie promujący sodomię, 4 grudnia Krucjata Młodych zorganizowała Różaniec publiczny przed słupskim Urzędem Miasta. W modlitwie wzięło udział siedemdziesiąt osób, w tym miejscowy prałat ks. Jan Giriatowicz. Wydarzenie spotkało się z wielkim zainteresowaniem zarówno lokalnych, jak i ogólnopolskich mediów.
• Blisko 7 tysięcy internautów wyraziło oburzenie z powodu opublikowania przez katolicki portal Deon.pl artykułu, którego autor nazwał bluźnierczy obraz Edvarda Muncha pt. Madonna dziełem wartościowym i godnym celebracji. Malowidło przedstawia obnażoną kobietę w erotycznym uniesieniu. Protesty trafiają do szefa portalu o. Jacka Siepsiaka SJ, redaktora naczelnego Piotra Żyłki oraz zwierzchnika Prowincji Polski Południowej Jezuitów o. Jakuba Kołacza. Niestety, mimo opublikowania przeprosin artykuł nadal widnieje na portalu.
• Ponad 23 tysiące osób wysłało za pośrednictwem strony internetowej protestuj.pl list skierowany do Francuskiej Rady Stanu oraz Ambasadora Republiki Francuskiej w Polsce Pierre’a Levy’ego wyrażający dezaprobatę dla decyzji tej pierwszej instytucji o usunięciu krzyża z pomnika św. Jana Pawła II w miejscowości Ploërmel. Jak donoszą media, krzyż najprawdopodobniej pozostanie na monumencie, jednak cały obiekt zostanie przeniesiony na teren pobliskiej szkoły katolickiej.
• Trwa akcja wysyłania petycji do rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w obronie ks. prof. Tadeusza Guza. Wybitnego teologa zaatakowała „Gazeta Wyborcza” za słowa o ekologii jako „zielonej odmianie nazizmu”, których, notabene, kapłan ten nigdy nie wypowiedział! Niestety, rektor KUL, ks. prof. Antoni Dębiński, miast wziąć pracownika naukowego własnej uczelni w obronę, oznajmił ustami rzecznika dr Lidii K. Jaskuły, że ks. Guz zostanie zobowiązany do przeproszenia osób, które poczuły się urażone jego wypowiedziami. Petycję z protestem wysłało już przez prawie 18 tys. internautów.
2 grudnia w warszawskim Pałacu Staszica odbył się kolejny Kongres Krucjaty Młodych, który zgromadził około pięćdziesięciu uczestników z całej Polski. Kongres rozpoczęła Msza Święta w klasycznym rycie rzymskim celebrowana przez ks. Grzegorza Śniadocha IBP w pobliskiej bazylice św. Krzyża. Tematem przewodnim spotkania młodych katolików była Potrzeba katolickiego heroizmu. Wśród wykładowców znaleźli się Valdis Grinsteins, publicysta magazynu „Polonia Christiana”, Damien Murphy z irlandzkiego Stowarzyszenia na Rzecz Cywilizacji Chrześcijańskiej oraz prof. Jacek Bartyzel z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Natomiast Antoni Kamiński, Martin Brandt i Łukasz Krzywonos opowiedzieli o działalności Krucjaty Młodych. Kongres uwieńczył minikoncert na irlandzkich dudach.
Z działalności Klubów „Polonia Christiana”
• 28 listopada w Łomży i 18 grudnia w Warszawie, spotkanie z red. nacz. „Przymierza z Maryją” Bogusławem Bajorem pt. Św. Maksymilian. Szaleniec Niepokalanej wzorem dla przedsiębiorców;
• 29 listopada w Radomiu, wykład prof. PWSZ w Chełmie Pawła Skrzydlewskiego pt. Cywilizacyjne podłoże rewolucji protestanckiej;
• 5 grudnia w Zamościu i 11 w Kędzierzynie‑Koźlu odbyły się spotkania z prof. KUL Włodzimierzem Osadczym pt. „Dwa Królestwa” szokujące świadectwo bł. bp. G. Chomyszyna;
• 9 listopada i 10 stycznia we Wrocław, wykład prof. Grzegorza Kucharczyka pt. Rewolucja protestancka – odnowa czy destrukcja?
Ubiegłoroczna akcja Krucjaty Młodych „Sto Różańców na stulecie Fatimy” zakończyła się ogromnym sukcesem. Nie 100, ale 149 razy gromadzili się Polacy na ulicach miast, by odmawiać publicznie Różaniec. We wszystkich organizowanych przez Krucjatę Młodych spotkaniach modlitewnych wzięło udział czternaście tysięcy osób (w tym księża, zakonnicy i klerycy). Także w 2018 roku młodzi aktywiści katoliccy organizują spotkania różańcowe na ulicach licznych miejscowości naszej Ojczyzny. W lutym odbędą się one w następujących miejscach:
Białystok: Rynek Kościuszki, 13 lutego, godz. 19:00; Gdańsk: przed budynkiem Rady Miasta, Wały Jagiellońskie 1, 13 lutego, godz. 17:30; Gliwice: Rynek, pod figurą Matki Bożej, 9 lutego, godz. 19:00; Kraków, Rynek, przed kościołem św. Wojciecha, 13 lutego, godz. 17:00; Warszawa: Krakowskie Przedmieście 64, przed figurą Matki Bożej Passawskiej, 2 lutego, godz. 19:00; Wrocław: Rynek, przed pręgierzem, 10 lutego, godz. 16:00; pl. Kościelny pod kościołem św. Krzyża, 22 lutego, godz. 17:30
Pomyślność Ojczyzny zależy od Bożego błogosławieństwa. Żaden patriota nie powinien o tym zapominać. Podczas Marszu Niepodległości 11 listopada 2017 r. członkowie Krucjaty Młodych rozdali uczestnikom 2 tysiące różańców.
Serdecznie dziękujemy czcigodnym Księżom Kardynałom, Arcybiskupom i Biskupom, a także Kapłanom, Zakonnikom oraz Siostrom zakonnym za życzenia z okazji świąt Bożego Narodzenia oraz modlitwę w intencji naszego Instytutu. Dziękujemy także parlamentarzystom, rektorom wyższych uczelni, samorządowcom, redakcjom gazet katolickich oraz Wam, Drodzy Przyjaciele, za pamięć i ciepłe słowa przekazywane korespondencyjnie oraz podczas rozmów bezpośrednich i telefonicznych. Płynące z głębi serca życzenia pragniemy szczerze odwzajemnić i zapewniamy o naszej stałej pamięci w modlitwie. Bóg zapłać!
Wielu z nas ma wielkie nabożeństwo do świętego Józefa. Prosimy go o pomoc między innymi w problemach rodzinnych czy w sytuacjach trudnych. Dlaczego tak się dzieje? Nie mamy przecież o nim większej wiedzy, bo i Ewangelie poświęciły mu niewiele miejsca.
– Jestem sympatykiem Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi od wielu lat. Podoba mi się to, że bronicie fundamentalnej, a nie liberalnej wiary katolickiej oraz poruszacie temat prześladowań i działań przeciw naszemu Kościołowi. Martwię się tym chaosem, który jest obecnie w Kościele – mówi Pan Józef Łazaj należący do Apostolatu Fatimy od 2019 roku. W tym numerze naszego pisma prezentujemy jego świadectwo.
– W tym roku będę obchodził z żoną 58. rocznicę ślubu i sam skończę 80 lat. Mamy dwójkę dzieci, oboje dali nam pięcioro wnuków i troje prawnuków. Wielokrotnie w swoim życiu doświadczyłem działania Opatrzności Bożej, której każdego dnia się powierzam i która nade mną czuwa, o czym jestem głęboko przekonany. Żeby nie być gołosłownym Pan Józef opowiada jedną z historii, która zdarzyła się, zanim przeszedł na emeryturę.
Świadectwo
– W zakładzie pracy mieliśmy pasiekę. Pewnej czerwcowej niedzieli jechałem drogą leśną z Żyglinka do Nakła Śląskiego, przez Świerklaniec, by skontrolować lot pszczół. Żadnego ruchu na drodze, słońce świeciło wprost w oczy. Na liczniku skromne 120 km/h. W pewnym momencie, zupełnie nieoczekiwanie, w odległości około 10–15 metrów przed sobą zauważyłem przechodzącego, w poprzek drogi, łosia. Na hamowanie nie było już czasu, krzyknąłem tylko: „Jezu” i gwałtownie skręciłem w prawo, chcąc rowem ominąć potężne zwierzę. Nie potrafię odpowiedzieć, jak to się stało. Droga stosunkowo wąska, pobocza prawie nie było, a ja wyjechałem na drogę bez wstrząsu, bez uszkodzeń. Zatrzymałem się po kilkudziesięciu metrach. Cały trzęsący się z wrażenia, spojrzałem do tyłu – przez drogę przechodził drugi łoś. Gdy wracałem, oglądałem to miejsce. Nie mogłem uwierzyć, pobocze bardzo wąskie z wyrwami, wkopany kamienny słupek. Jakim cudem wyszedłem z tego cało, nie wiem. Mogłem tylko przypuszczać, że mój krzyk o pomoc został wysłuchany. Ten przypadek na wiele lat pozbawił mnie poczucia bezpieczeństwa przy jeździe przez las.
Rodzina szkołą życia i wiary
– Urodziłem się w Woźnikach Śląskich. Pochodzę z wielodzietnej rodziny robotniczej. To była rodzina zwarta i kochająca się. Panowała w niej dyscyplina, której dziś w rodzinach brakuje. Ojciec pracował jako robotnik leśny, a pomagali mu najstarsi moi bracia. Mieliśmy też małe gospodarstwo. Kiedy ojciec wstawał o brzasku i szedł kosić łąkę, to ja szedłem później z młodszą siostrą Ireną tę trawę rozrzucać i suszyć, a kiedy on, spracowany po całym dniu, wieczorem, klękał przy łóżku, to dla mnie był to autorytet i widok, którego nigdy nie zapomnę. Wszyscy pracowali ciężko i choć przy pracy niewiele mówiło się o Bogu, to ten Bóg był zawsze blisko. Dla wszystkich było oczywiste, że w niedzielę idzie się do kościoła. Wiara nie podlegała żadnym wątpliwościom.
Szykany za sprzeciw
– Skończyłem szkołę podstawową w miejscowości Dyrdy, liceum ogólnokształcące w Tarnowskich Górach, a 2-letnie technikum górnicze w Chorzowie-Batorym. Gdy w 1965 roku biskupi polscy napisali słynny list do biskupów niemieckich, komuniści organizowali masówki, podczas których krzyczano: „Jakim prawem przebaczają?”. Ja się odezwałem, broniąc polskich hierarchów; z tego powodu byłem gnębiony i nawet chciano mnie wyrzucić ze szkoły, ale wszystko skończyło się dobrze: zdobyłem tytuł technika-górnika i rozpocząłem pracę w odkrywkowej kopalni dolomitu i w tej branży, na wielu stanowiskach, przepracowałem aż do emerytury.
Wiary trzeba bronić!
– Już w okresie komuny miałem świadomość, że naszej wiary trzeba bronić i z takim nastawieniem żyję cały czas, bo wciąż widzę, że jest ona atakowana przez system, później przez liberalizm. Po przejściu na emeryturę czytałem bardzo dużo książek katolickich i zgromadziłem bardzo bogatą bibliotekę religijną, w której największym skarbem jest mistyczne, cudowne dzieło Marii Valtorty, pt. Poemat Boga-Człowieka. Dzięki temu moja wiedza i świadomość religijna bardzo mocno się rozwijały.
– Na Facebooku toczę na temat wiary zacięte dyskusje, w których wykorzystuję wiedzę zdobytą m.in. dzięki artykułom publikowanym w „Przymierzu z Maryją”. Prowadzę bloga, (myslebowierze.pl), gdzie publikuję artykuły poświęcone obronie wiary. Co istotne, na blogu tematy te są trwałe i dostępne, a na Facebooku są usuwane i znikają. Cieszę się z tego, co robię, i jestem przekonany, że są to działania niezbędne i konieczne, bo jeśli nie będziemy bronić naszej wiary, to jej przeciwnicy zapędzą nas do katakumb lub uznają, że jest to tylko nasza prywatna sprawa i wtedy nie będziemy mogli się w ogóle odzywać.
Moja książka
– Zdecydowałem się nawet napisać książkę w obronie wiary, w której starałem się zestawić wszystkie elementy świata, które noszą znamiona cudów lub są cudami. Książka nosi tytuł Dlaczego? i jest opatrzona mottem: Dlaczego ludzie żyją dzisiaj tak, jakby Boga wcale nie było? Wydałem tę książkę za własne pieniądze, a cały nakład w większości rozdałem.
Oprac. JK
Szczęść Boże!
Jestem bardzo wdzięczna Redakcji za tak piękną pracę. 25-lecie istnienia Stowarzyszenia Ks. Piotra Skargi to dowód na to, że potrzebna jest taka działalność tysiącom polskich rodzin, jak również nam wszystkim. To pobudza serce i otwiera umysł na wiarę katolicką. Jeszcze raz serdecznie dziękuję za wyróżnienie w postaci pamiątkowego dyplomu i modlitwy Sługi Bożego Ks. Piotra Skargi.
Anna z Ostrowca Świętokrzyskiego
Szanowni Państwo!
Od dawna otrzymuję od Państwa „Przymierze z Maryją”. Na mojej ścianie też co roku wisi piękny kalendarz z Matką Bożą. Jakiś czas temu hojnie wspierałem Państwa działalność. Od tego czasu zdążyłem się ożenić, mam dwójkę wspaniałych dzieci. Razem z żoną wychowujemy je w duchu katolickim. Od czasu, gdy wspierałem Państwa moja sytuacja ekonomiczna nieco się pogorszyła, już nie jestem kawalerem, który swobodnie może dysponować swoimi zasobami. Może jednak wkrótce będę mógł wesprzeć Państwa działalność jakąś kwotą, bo uważam, że jest ona szlachetna i ważna.
Paweł
Szanowny Panie Prezesie!
Na wstępie pragnę Pana przeprosić za wieloletnie milczenie. Mimo braku reakcji z mojej strony, przysyłał mi Pan każdego roku kalendarz. Chociaż na to nie zasługiwałam, bardzo sobie to cenię. Kalendarze przypominają mi o każdym święcie kościelnym. Myślę, że miała w tym udział Fatimska Pani, której kapliczką obok naszego kościoła przez kilkanaście lat się opiekowałam. Od dwudziestu dwóch lat jestem na emeryturze, a głównym moim zajęciem są obecnie wizyty u lekarzy, w aptekach, na badaniach, no i oczywiście prace domowe. Kończąc, serdecznie Pana pozdrawiam, życzę wielu wspaniałych Przyjaciół, a przede wszystkim, aby Matka Najświętsza wspierała wszystkie inicjatywy podejmowane przez Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi.
Maria z Lubelskiego
Szczęść Boże!
Bardzo dziękuję za kolejną kampanię, od której zależy los i przyszłość naszej katolickiej Polski. Tak wielu Polaków zmieniło życie i poglądy po pandemii. Od nas, Apostołów, wymaga się budzenia sumień naszych rodaków, żeby nie odeszli od chrześcijańskich korzeni. Bóg zapłać za tak cudowne Wasze dzieło. Niech Wam Bóg błogosławi!
Anna z Małopolski
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Szanowny Panie Prezesie! Serdecznie dziękuję za dotychczasową korespondencję, która służy Czytelnikom w dziele popularyzacji Orędzia naszej Fatimskiej Pani, rozpala ogień patriotycznej miłości do naszej ukochanej Ojczyzny i podejmuje jakże niezbędną dla nas troskę o rozwój cywilizacji łacińskiej, a przede wszystkim jej trwanie w Europie i na świecie. Jestem Panu i Stowarzyszeniu, któremu Pan przewodzi, szczerze i serdecznie wdzięczny i mniemam, że tak czyni wielu Księży i Rodaków w Polsce i na emigracji. Niech te Wasze starania i trud wokół tej sprawy oraz tych tematów wynagrodzi Boża Opatrzność. Za przesłane egzemplarze „Przymierza z Maryją” serdecznie dziękuję. Staram się rozprowadzić je wśród moich najlepszych znajomych i przyjaciół.
Ks. Kazimierz
Szczęść Boże!
Dziękuję bardzo za piękny kalendarz „366 dni z Maryją” na 2024 rok, który poświęcony jest szkaplerzowi świętemu. Kalendarz jest bardzo ciekawy i pięknie wydany. Nie o wszystkich przedstawionych szkaplerzach wiedziałam, ale też nie wszystkie można przedstawić w kalendarzu ze względu na objętość. Tak samo jak Pana pragnieniem, tak również i moim jest, aby ten kalendarz trafił do jak największej liczby osób. Pozdrawiam serdecznie.
Lucyna z Bydgoszczy
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Na początku dziękuję serdecznie za przesłany kalendarz „366 dni z Maryją” na rok 2024. Dziękuję też za grudniowe „Przymierze z Maryją”. Dostałam również 4. numer „Apostoła Fatimy”. Przeczytałam list od Pana Prezesa i świadectwa ludzi, którzy są Apostołami Fatimy. Proponuje Pan, abym opowiedziała swoją historię. Moja historia nie jest niestety chwalebna. Żyłam bardzo daleko od Boga i Kościoła świętego. W zasadzie to nie było życie. Moja mama, bardzo pobożna niewiasta, modliła się za mnie, również kapłani modlili się za mnie. Kiedyś, gdy leżałam i czułam od nóg drętwienie, poczułam trzy pocałunki tak gorące i pełne miłości, że zapragnęłam żyć. Mama była przy mnie, wyciągnęłam ręce do niej i pomogła mi wstać. Teraz sama jestem mamą i wiem, co czuła moja, kiedy żyłam daleko od Boga…
Anna
Szczęść Boże!
Dziękuję za wielkie zaangażowanie i tak wspaniałe dzieło, jakie tworzycie. Dziękuję też za list, „Przymierze z Maryją” i drugi kalendarz z Maryją. W świątecznym „Przymierzu…” opisaliście różne ciekawe tematy związane z Bożym Narodzeniem np. jak godnie przeżyć Wigilię i narodziny Chrystusa. Dziękuję jeszcze za dwa wspaniałe upominki: szopkę bożonarodzeniową i kartę z modlitwą o triumf wiary katolickiej. Nie możemy ani na moment przestać działać na rzecz obrony wiary. Ja w miarę swoich możliwości finansowych, jak do tej pory, gdy zdrowie pozwoli, będę nadal wspierać Was swoim „groszem”… W modlitwach często polecam Bogu i Matce Najświętszej całe Stowarzyszenie. Szczęść Wam Boże na dalsze lata!
Z Panem Bogiem
Stefania z Płocka
Szanowni Państwo!
Mozambik jest jednym z najbiedniejszych państw świata i wszelka pomoc materialna, a nade wszystko duchowa, jest nieodzowna. Wsparcie Stowarzyszenia dla tych społeczności jest wielką radością, gdyż mogą z nadzieją budować swoją przyszłość i wieczność! Szczęść Wam Boże!
Marek z Lublina
